KANIMI GERİ VER FITIĞIMI AL!
Günlükçüm naber.. iyisindir inşallah. Ben pek iyi sayılmam. Niyekine diyorsun yani…
Miniciğimde fıtık çıktı. Ameliyat olması kuvvetle muhtemel.
Miniciğim nasıl ameliyat olacak bilemiyorum. Korkuyor çok. Doğal olarak tabii. Ama, onun korkusu daha çok iğneden, ondan da çok kan vermekten. Adamın kan vermeye karşı alerjisi var. Doktorun masasıyla, kapı arası otuz bilemedin kırk saniye. Yavru bu mesafede, yirmiiki defa, kan vermem gerekecek mi diye sordu.
Son kan verme vukuatımız da çok eğlenceliydi. Hastane ayağa kalktı. Başımıza belki on tane hemşire toplandı. Doktor gelip, teskin etmek zorunda kaldı bizimkini. Şimdi bu kan verme sırasında, Mini kişisinin döktüğü incilerden bir demet.
Ben hasta diil miyim? Kan vericeenize, bi de kan mı alıcaksınız ya? (Aslında düşünürsen, mantıklı bir yorum.)
O koca iğneyi bana saplayabileceğinizi sanıyosanız, çok yanılıyosunuz. (Koca iğne dediği de bildiğimiz şırınga.)
Neden kanımı alıyosunuz. Ben sizin kanınızı alsam hoşunuza gider mi? (Niyeti bozdu velet. Milletin kanını alacak.)
Bütün kanımı bitirip, beni öldürmek istediğinizi bilmiyorum zannetmeyin. (Paranoya başladı.)
Bu arada bütün hastane seferber oldu. Hemşireler, gülmekten ve muhtemelen sinirleri bozulduğundan, kıpkırmızı oldu. Hastalardan bile ikna çabaları. Bizimki hala feryat figan. Artık başka çaresinin kalmadığını anladığı an.. umudunu kaybetmek üzere. Tabii ki son dayanağa başvuruyor yavrum.
Annecim, seni çok seviyorum. Beni bırakma bu cani insanların eline. (Kıyamam ben sana. Güler misin, ağlar mısın?)
Annecim, ne istiyolar benden, nolur evimize götür beni. (O kadar nameli ve duygusal söylüyor ki, herkesin gözleri dolu dolu.)
Sonunda pes edip, omzuma yüzünü kapattı. Kanı aldılar. Tüpü laboratuara götürüyoruz. Sinirli sinirli, el hareketleriyle konuşuyor bu sefer.
Anne, verir misin o kanı bana. İçicem. Hiç kanımı bırakmadılar. Ne kadar acımasızlarmış be. Bi de hemşire olacaklar. (Bir küçük tüp hepi topu işte. Bir de versem içecek deli.)
Sen hele bir yaşlan. Ben seni hastaneye getirip, bütün kanını aldırmıycam mı. ( Aha kinlendi yavru. Yandık valla. Allah, eline düşürmesin, ne diyim.)
Doktora tahlil sonuçlarını getirdik. Muayene bitti. Tabii, hastanede çalışan herkes, Dr. Hanıma şikayet edildi. Çıkıyoruz odadan. Döndü bu doktora:
Tamam mı artık? Bitti mi her şey? Lütfen telefon açın, ben giderken götürücem kanımı. ( E yuh artık.)
Burası doktor ve annenin koptuğu noktadır. Ulen ne kıymetli kanın varmış be. Cimriliğin de bi sınırı olur değil mi?
İşte günlük. Yüreklerimiz sıkıntılı şu sıra. Küçük te olsa, ameliyat adı, ürkütüyor insanı. Anne olunca böyle oluyor. Benim canikom, bakalım nasıl geçirecek bu olayı. Komik yavrum benim. Yani aslında o çok ciddi de. Biz onun maceralarına gülüyoruz.
Babasıyla hastaneye giderken bana dönüp, “ya ameliyat başarılı geçmezse,” dedi yaa…
Neyse yine haberleşiriz. Belki de ameliyat olmasına gerek olmadan düzelir. Bugün tekrar ultrasona girecek. Ondan sonra belli olacak her şey. Ne bileyim. Umut dünyası işte.
Miniciğimde fıtık çıktı. Ameliyat olması kuvvetle muhtemel.
Miniciğim nasıl ameliyat olacak bilemiyorum. Korkuyor çok. Doğal olarak tabii. Ama, onun korkusu daha çok iğneden, ondan da çok kan vermekten. Adamın kan vermeye karşı alerjisi var. Doktorun masasıyla, kapı arası otuz bilemedin kırk saniye. Yavru bu mesafede, yirmiiki defa, kan vermem gerekecek mi diye sordu.
Son kan verme vukuatımız da çok eğlenceliydi. Hastane ayağa kalktı. Başımıza belki on tane hemşire toplandı. Doktor gelip, teskin etmek zorunda kaldı bizimkini. Şimdi bu kan verme sırasında, Mini kişisinin döktüğü incilerden bir demet.
Ben hasta diil miyim? Kan vericeenize, bi de kan mı alıcaksınız ya? (Aslında düşünürsen, mantıklı bir yorum.)
O koca iğneyi bana saplayabileceğinizi sanıyosanız, çok yanılıyosunuz. (Koca iğne dediği de bildiğimiz şırınga.)
Neden kanımı alıyosunuz. Ben sizin kanınızı alsam hoşunuza gider mi? (Niyeti bozdu velet. Milletin kanını alacak.)
Bütün kanımı bitirip, beni öldürmek istediğinizi bilmiyorum zannetmeyin. (Paranoya başladı.)
Bu arada bütün hastane seferber oldu. Hemşireler, gülmekten ve muhtemelen sinirleri bozulduğundan, kıpkırmızı oldu. Hastalardan bile ikna çabaları. Bizimki hala feryat figan. Artık başka çaresinin kalmadığını anladığı an.. umudunu kaybetmek üzere. Tabii ki son dayanağa başvuruyor yavrum.
Annecim, seni çok seviyorum. Beni bırakma bu cani insanların eline. (Kıyamam ben sana. Güler misin, ağlar mısın?)
Annecim, ne istiyolar benden, nolur evimize götür beni. (O kadar nameli ve duygusal söylüyor ki, herkesin gözleri dolu dolu.)
Sonunda pes edip, omzuma yüzünü kapattı. Kanı aldılar. Tüpü laboratuara götürüyoruz. Sinirli sinirli, el hareketleriyle konuşuyor bu sefer.
Anne, verir misin o kanı bana. İçicem. Hiç kanımı bırakmadılar. Ne kadar acımasızlarmış be. Bi de hemşire olacaklar. (Bir küçük tüp hepi topu işte. Bir de versem içecek deli.)
Sen hele bir yaşlan. Ben seni hastaneye getirip, bütün kanını aldırmıycam mı. ( Aha kinlendi yavru. Yandık valla. Allah, eline düşürmesin, ne diyim.)
Doktora tahlil sonuçlarını getirdik. Muayene bitti. Tabii, hastanede çalışan herkes, Dr. Hanıma şikayet edildi. Çıkıyoruz odadan. Döndü bu doktora:
Tamam mı artık? Bitti mi her şey? Lütfen telefon açın, ben giderken götürücem kanımı. ( E yuh artık.)
Burası doktor ve annenin koptuğu noktadır. Ulen ne kıymetli kanın varmış be. Cimriliğin de bi sınırı olur değil mi?
İşte günlük. Yüreklerimiz sıkıntılı şu sıra. Küçük te olsa, ameliyat adı, ürkütüyor insanı. Anne olunca böyle oluyor. Benim canikom, bakalım nasıl geçirecek bu olayı. Komik yavrum benim. Yani aslında o çok ciddi de. Biz onun maceralarına gülüyoruz.
Babasıyla hastaneye giderken bana dönüp, “ya ameliyat başarılı geçmezse,” dedi yaa…
Neyse yine haberleşiriz. Belki de ameliyat olmasına gerek olmadan düzelir. Bugün tekrar ultrasona girecek. Ondan sonra belli olacak her şey. Ne bileyim. Umut dünyası işte.
Yorumlar
Fakat senin minik de tam armut dibine duser modeli annesi!! Minigin haline hem uzuldum hem de koptum gulmekten... Acil sifalar olsun.
korkma üzelme benimde oğlumda geniz eti problemei vardı ben ameliyat stresini cok yasadığım ve postu kaç sefer deldirdiğimden hepürktüm biraz zamanı gecirdim egeye gelince gecen yaz sonu yaptırdık ..cok kısa sürdü ..ve kilo aldı oğlusum demişlerdide inanmasıtımm..benim oğluşta bebekliğiden beri allh dağına göre kar verir derlerya hep hastalıklarla büydüğü için gıkı cıkmazdı küçücük oturur o koltuğa birde bakardı kan alınırken büyüdükce gecenlerde tahlil yaptırmam lazım bütün hastane ayağa kalktı bir kartladı sesi anneciğim banaeeee aldırmıycam bıktım yeter hiç bir kuvvet alamaz kanımı alında göreyim diye birde hemşirelri kışkırtmak inan popmdan ter aktı mideme kramplar girdi aldırana kadar oldu biiti bak gerek varmıydı bu yaygaraya dedim her halde vardı bak morardı ne kadar canım acıdı sen biliyormunnn:)))kıyamam kız onlara ben
ASLICIM, çok sağolasın. Senin miniğe de çok geçmiş olsun. Umarım iyidir şimdi. Sitene yorum bırakamıyorum, bir sorun var ama, anlayamadım. Önümüzdeki hafta ameliyat olacak canım.:((
CİVCİVCİM, çok sağol canım. Benim büyük te geniz eti ameliyatı oldu. 3.5 yaşındaydı henüz. Zorluklarını çok iyi bilirim. Canım seninkine de geçmişler olsun. Rabbim, hepsine sağlıklı bir ömür versin. Yerim ben onu. Demek morarmış. Vah yavrum.:)
FİGENCİM, sağol canım. Umarım kolaylıkla atlatır. Nerede varsa, hepsi için, aynı dualar olsun.:) Senin bu fikir de süpermiş yalnız. Mutlaka deniycem. Cevabını da paylaşırım. Canı pek tatlı bu yavrunun.:))
KIZ ÇERKES, beni de ağlattın şimcik. Öptüm ama geçmedi gülüm ya.:(( Ameliyat kesinleşti. Canım benim, Allahın izniyle atlatır Mini kişisi bunu da. Senin gibi, onu seven ablalarının duaları hep yanında. Ben seni öpüyorum çok. Deli Çerkes Güzeli.:))
Allah kolaylık ve acil şifalar versin.
Biliyorum çok alaturka oldu ama idare et artık :)
Yine inşallah gerek kalmaz ameliyata
ANDYCİM, malesef bu yaşta tanışacak bizim arkadaş. Güzel sözlerin ve iyi dileklerin için sağol. Şu durumda inan ki o benden çok daha kuvvetli. Elim ayağım kesik sanki. İnşallah iyi olacak herşey.:)
KOYUBEYAZCIM, çok teşekkür ederim canım. İnşallah. Ümidimiz o yönde.:)
FERHANCIM, çok sağolasın. İnşallah iyileşecek tabi. Allah, çaresiz dert vermesin. Mutlaka haberdar ederim. Tekrar teşekkür ederim canım.:)
GAMZELİCİM, senin emmoğluna da geçmiş olsun diyeyim. Canım, iyi olacağını biliyorum Allah'ın izniyle geçip gidecek. Ama ah analık işte. Yaşa ve gör.:)
bütün teyzelerinin duaları onunla. gözeri dola dola hemde..
Allah'a emanet olsun inşallah.
hiçde anlatmadın gerçekten...
offf ,kan alırken kök söktürmüş umarım ameliyat (olma düşüncesine alışınca)daha sakin olur...
fikrim mini hangi takımı tutuyor du?:::
RENKLERCİM, sağol canım. Ameliyat olacak ablası. Ama Allahın izniyle, kolaycacık olacak. Amin canım duana. Rabbim dermansız dert vermesin. Sen de ferah tut kalbini arkadaşım. Herşeyin başı sağlık dediğin gibi.:)
PERİCİM, canımsın. Birden çıktı bu fıtık. Hiçbirşeyi yoktu yavrunun. Bir akşam aniden fırladı. Fırlama çocuğun, fırlama fıtığı. Alıştı o ameliyat fikrine teyzesi. Şimdi ona almamız gereken hediyelerin listesini yapmakla meşgul.:)) FENERBAHÇELİDİR KENDİSİ.:)
LOLALOLACIM, canım benim sağolasın. İnşallah canım. Hele şu yarın bir olsa da bitse de geçse.:)
DENİZANACIM, sağolasın canım. Yavrularımız için kolay değil tabii. İğneyi görünce, bizimki zaten kendini kaybediyor.:) Seninki de küçük daha. İnşallah bir daha gerek olmaz kan aldırmaya da, o kadar gözyaşı dökmez bıcırık. Kıyamam ben ona.:)
geçmiş olsun.Nasıl oldu o fıtık yaaa.Kuzuummm kıyamam ben ona.Vermiyorsa vermesin kanını.Allah allah kendi kanı değil mi kardeşim vermez vermez.Öp onun yanaklarından benim için.
sevgilerimle.
dilerim bian önce iileşir,sağlığına kavuşur,miniciğinde sende hastane hemşireleride kurtulursunuz :)
sağlığına kavusur inşallah.
Sevgi ve Selamlar,Güler Atabek