SICAĞI SICAĞINA PSİKOZ ANALİZİ

Bu aralar, gelip gidişken, hayli akışkan ve de sıcaktan yapış yapışkan bir halet-i ruhiye içindeyim. Hayatla mücadele halinde, debelenip duruyorum.

İnsan vücudu, bu kadar ter üretebilir mi şeklinde hayretler içerisinde uyanıyorum her sabah. Bu sıvı arıtılıp, damıtılsa, tuzundan arındırılsa, kullanılabilir mi acep? Valla, sırf benden çıkan, İstanbul’a yeter de artar bile.

Şimdi havuz başında, şezlonga uzanmış, şemsiye altında, buuzzzz gibi drinkimi alsaydım. Olmadı deniz kenarında ufka bakıp bakıp hayallere dalsaydım. Belki de yaylaların serin rüzgarında saçlarımı savursaydım.

Ama heyhat, hayat acımasız. Evraklar arasına gömdüğüm kafamı, telefon görüşmesi yapmaktan kıpkırmızı olmuş kulaklarımı, amele yanığı olmuş kollarımı ve içindeki artık hangi sıvı sulandıysa bilemiyorum, lömbür lömbür olan beynimi alıp, bir tatile götüremedim ki.

Evi toparlamam lazım, masamı toparlamam lazım, işleri toparlamam lazım. Bunları yapabilmem için önce kafamı toparlamam lazım. Bıraktım, hepsi dağınık kalsın.

Üf ya, sıcaktan genleşmişim, yayılmışım, bedenim iki katına çıkmış gibi. Kafam olmuş bi dünya, minik bebeler gibi, bir sağa bir sola düşmekte. Zavallı bacaklarım, artık taşıyamıyorum seni der gibi, bir o yana bir bu yana yalpalamakta.

Midem de yemek olayını artık kabullenemiyor. Bisküvi, peynir, karpuz, üzüm ve domatesten başka bir şeyi sindirmemekte ısrar ediyor.

Tüm organlarım, isyan ediyor. Ruh halim ise, içler acısı. Bir gülüyorum, bir ağlıyorum. Karadeniz gibiyim bu ara. Bir hırçın dalgalı, fırtınalı. Bir sütliman, çarşaf gibi dümdüz. He bir de böyle dalıp gidiyorum boş boş. Ebleh ebleh bakıyorum bir noktaya. Hatta, İsmail YK’nın klibini seyrederken buldum kendimi geçen gün. Durum o kadar vahim yani. Nasıl kurtulunur ki bu halden?

Sen her zaman böyle hafif çatlaktın zaten, biraz artmış o kadar mı diyorsun günlük? Doğrudur, ne diyim.

Tatile çıkasım var benim ya. Bir geminin güvertesinde, martılara simit falan atasım var. Köpüklerin yüzüme her sıçrayışında, irkilip, serinleyesim var. Ayaklarım yandığı için parmak uçlarımda plajda dolaşasım, kızgın kumlardan serin sulara atlayasım var. Terlik giymeyi akıl edememişim ne yapalım. Belki ben Banu Ablama özendim ya. Allah allah.

Ya vazgeçtim, tatil matil istemiyorum ille de. Evimde oturayım biraz. Geç kalma korkusu olmadan, rahat rahat duşumu alayım. Keyifle, uzuuun uzuuun kahvaltımı edeyim. Yavruların koynuna girip, mıncıklaşa mıncıklaşa uyandırayım.

Ne bileyim, alayım soğuk soğuk bir şeyler elime. Sabahın körü, ne kadar abuk pempe dizi varsa seyredeyim. Sonra Seda aplaynan iki göbecik atayım. Magazin alemi ne durumdaymış, kim kiminle hangi rezilliğe karışmış öğreneyim. Asla yapmayacağım yemek tarifleri alayım. Kusana kadar temizlik yapayım.

Sonra konu komşuyu ziyaret edeyim. Arkadaşlarla bolca dedikodu yapayım. Çocukları alıp, havuza mavuza gideyim. Bak yine havuz dedim ya. Taktım ben bu havuza. Mini Efendi’nin kafası yarıldığından beri, havuz bize yasak. Durmuyor ki durduğu yerde iki dakika. Hipermanyak yavrum benim. Bari bu huyun çekmeseydi.

Sinirlendim yine günlükçüm. Bana müsaade. İşim çok, yapacak halim yok. Tepinip coşmak istiyorum, dizlerimde derman yok. Kafamı ayakta tutmakta zorlanıyorum, tutacak adam yok.

Gitmeden evvel şu aşağıdaki hikayeyi önce kendime, ardından çok sevgili MAYONEZime ve sonra da yine çok sevgili blog arkadaşlarıma hediye ediyorum. Buyrunuz, okuyunuz.

Bir padişah acemi bir köle ile gemiye binmişti. Köle hiç deniz görmemiş, geminin mihnetini tatmamıştı. Ağlamaya, inlemeye başladı. Tir tir titriyordu. Avutmak için çok uğraştılar, ama bir türlü sakinleşmedi.

Padişahın keyfi kaçtı. Herkes aciz bir vaziyetteyken gemide bulunan yaşlı bir adam padişahın huzuruna çıktı, 'Müsaade buyurursanız ben onu sustururum' dedi. Padişah da 'Lütfetmiş olursunuz' dedi.

Yaşlı adam emretti, köleyi denize attılar. Köle birkaç kere suya battı çıktı. Sonra saçından yakaladılar, gemiden tarafa çektiler. Köle gemiye yaklaşınca iki eliyle dümene asıldı, oradan gemiye çıktı, bir köşede uslu uslu oturmaya başladı.

Yaşlı adamın yaptığı iş padişahı hayrete düşürdü, 'Bu işteki hikmet nedir' diye sordu. Yaşlı adam cevap verdi: ''Köle evvelce suya batmayı tatmamıştı. Gemideki selâmetin kıymetini bilmiyordu. İşte huzur ve saadet de böyledir, bir felâkete duçar olmayan kimse, huzurun kıymetini bilemez."

Günlükçüm, kaçtım ben canikom.