DELİ DELİYİ DAKKADA CANIM

Nabersin Günlük?

Beni sorarsan elim ayağım buz gibiyken sırtımdan ter çağlayanları akmakta. Sanki üzerimden kırklık tır geçmiş gibi her yanım acıyor. Bir de akşamdan suya bastırılmış nohut misali şişmiş elim yüzüm. Sanırımsam hastayım. Fakat bir beş dakika durup kendimi dinlemeye fırsatım olmadığındandır ki tam emin değilim. Belki de turp gibiyim. Zira günlerden beri kuyruğuna teneke bağlanmış it yavrusu gibi koşturmaktayım ve hala da bayılmış değilim.

Evet yorgunum. Ve son günlerde pek bir asabi oldum. Mazeretim de yok. Olura olmaza sinirleniveriyorum öyle. Hiç yoktan gönül kırdım, sevdiklerimi incittim. Tüh bana, yazık olsun bana.

Ki ben böyle biri değilim. Çok korkarım kalp kırmaktan. Dünyada tamir edilmeyecek tek şeydir çünkü. İstediğin kadar yapıştır, asla eskisi gibi olmaz çünkü.

Hani pat küt söyleyince daha iyi hissedecektim kendimi. Hani bırak sen üzüleceğine, sen söyle karşındaki üzülsündü. E olmadı. Ben söyledim, ben yaptım, ben hırpaladım.. yine ben üzüldüm.

Ben böyle biri değilim işte. Bana göre değil öyle pattadanak her şeyi yüze söylemek. Bırakayım yine içimde kalsın zehir. Zehir akınca herkesi acıtır çünkü. Önce akıtanı.

Aslında sağlıkla nefes alabiliyorken, hayat bunca güzellik sunmuşken bana ve üstelik bir de iki nur danesini verip kucağıma annelikle taçlandırmışken, niye ve kime bu öfke bilmem ki…

Hakkın var mı? Hiç düşündün mü şöyle durup? Nice acılar, nice sıkıntılar yaşarken bir yerlerde birileri, sen öyle aptal saptal şeylere kızıp ta, hem kendine hem de insanlara niye zehir edersin dünyayı?

Yavrucakların odalarında halı üzerine bıraktıkları eşofmanlarını tutup çöpe attım geçende. Pişman değilim. Bu gün olsa yine aynı şeyi yaparım. Utanmazlar bir de “annem psikopata bağladı” diye şikayet ediyorlarmış beni ananelerine. Sıkıyo mu, dağıtsanıza onun evini de böyle. Alçak eşeğe binmesi rahat oluyo dimi? Bak şimdi nasıl da güzel katlayıp kaldırıyonuz sıpalar.

Dur bak sana bir şey anlatayım. Yalnız önce elimden düşürdüğüm delgeçin içinden yerlere saçılan rengarenk konfetileri ayağımla iteleyeyim de. Heh şimdi oldu. Ofisimi b.k götürüyordu, şimdi üzerine kuş kondu.

Ne diyorduk anacım? Şimdi bizim orada gençten bi kadınceyiz var. Durumları pek iyi değil. Buna rağmen hatunun en büyüğü üç yaşında ve en küçüğü de henüz bir cenin olarak anasının karnında ikamet eden üç yavrusu var. Tamam iki buçuk diyelim. Üstelik hatun biraz da kafadan sakat. Dengesiz, tutarsız ve de ya nasıl anlatılır bilmiyorum da kötü de demek istemiyorum ama, insani özelliklerini biraz yitirmiş gibi sanki.

Hiç yoksullukla falan alakalı değil. İşte derdi varmış da, parası yokmuş da bunlar bahane olamaz böyle kişilik kayıplarında. Ne yoksul insanlar tanırım gözlerinden ışık çıkan. Dimdik, mağrur, tertemiz, insan gibi insan. Ya ruhsal bir dengesizlik, ya da akıl noksanlığı olabilir ancak sebebi. Gözleri böyle nefretle bakıyor. Çocuklarına.. ki onlar daha çok minicik… çok kötü davranıyor.

Ben de bu hatuna elimden geldiği kadar iyi davranıyorum. Her gördüğümde hal hatır soruyorum en şirin halimle. Sevgi pıtırcığıyım ya.. salak demiyorum dikkat edersen, ayıp olmasın diye.. işte benim Liselim ilen Minimin güccümenlerini veriyorum. Hatta koca bir koliyi, akşam vakti evine kadar taşıyorum… şimdi salak diyebilirim işte… Erzak yardımı yapmak isteyen arkadaşlarımı ona yönlendiriyorum.. falan filan işte. Böyle şeyler söylenmez ama, durumun vehametini anlaman için şettirdim..

He şimdi böyle bir olay oldu diye ben akıllanacak mıyım? Hayııııır.. insanlara pat diye güvenmeye, herkesi kendim gibi zannetmeye devam edecek miyim? Eveeeet… Bu durumda ben salak mı oluyorum? Eveeet… çekinme günlük çekinme… “salak” de bana.


Neyse gelelim neler olduğuna. Sen bu çatlak, tut benim Minime tokat at. Boyuna posuna bakma, bunca şeyden utanma, haydi hepsini bırak küçücük çocuk, sana karşı koyamaz, gücü yetemez. Üstelik de bunu ben işteyken, yavrucak evden çıkıp anneannesine giderken yap.

Haydi kuldan utanmadın be sürtük, Allah’tan da mı korkmadın? Hayır onları da geçtin diyelim, sen benim şerrimden de mi çekinmedin? Bak yine sinirlendim yahu.

Neyse annem yavrunun yüzünü öyle görünce anlamış mevzuyu, gitmiş hatunun kapısına. Hatun çıkmış dışarıya demiş ki “camıma daş attı.” O taşı ben senin nerene sokacağımı bilirdim ya, dua et hamilesin. Annem de yol yordam bilir, eski hatunlardan tabi.. “kızım niye vuruyorsun el kadar çocuğa? Yazık değil mi bak yüzüne.”falan demiş kibarca. Anne ne anlar bu şaşkoloz kibarlıktan. Patlatsana iki tane ağzının orta yerine.

“Vururum ben, düğerim ben. Bi daaa göriiim bah nassıl düğüyom” falan gibi saçmalamış gerzek. Annem de “vuramazsın. Nasıl vuruyorsun sen ona? Bir suçu olursa da annesine söyle. Bir daha olursa bak kötü olur” şeklinde sert yapmış. Gacı ne dese beğenirsin günlük? Valla ben ne dese beğenmem de… bu dediğine şapka çıkardım yani. “Teyseee senin kızın deli deli.. ben ona bişey demem. Düğerim çocuğu olur biter.” Yeminlen dediği bu. Öldürür müsün.. sabaha mı bırakırsın. Hayır gel de katil olma.

İşte bunlar döverdim dövemezdin ağız münakaşası ederken, annem bi tane geçirmiş buna. Allahım ne sinir bozucu. Ki benim annem de öyle kolayına sinirlenmez. Otuz senedir aynı yerdedir ve kimseyle kavgası gürültüsü yoktur Artık nasıl çileden çıkarmışsa kadını.

Bir de benim deli olduğuma da karar vermiş baksana hatun. Doğrudur.. kimse yüzüne bakmazken selam verdik, güler yüz gösterdik ya haspaya ondan deli dedi zaar. Deli olduğum doğrudur. Ama o bilemez ki bunu. Benim içimdeki deli sevdiklerimle beraberken, kendimi rahat hissettiğimde çıkar ortaya. Bir de sevdiklerime zarar vermeye kalkan olursa, işte o şahıs, içimde sakladığım psikopatla karşılaşır ki, bu onun için hiiiç hoş olmaz.

Geçen hafta Cumartesi meydana gelen bu olayı ben iki gün sonra öğreniyorum bittabi. Anam (sığınacak limanım dedim, sınırsız güvendim n’ooldu? Hatun demedi bana bişey.) Kocam ( ilk aşkım, son sevgilim. Hani aramızda gizli saklı olmayacaktı hııı.. sen kimbilir daha ne haltlar karıştırdın da bana söylemedin..)

Çünkü bilir onlar içimdeki bu iyi niyet ve sevgi dolu pisicik, yavrularıma dokunulduğunda bir aslana dönüşür de kimseler tutamaz. İşte o zaman deliririm bütün anneler gibi. İşte o zaman ne varsa yıkar geçerim. Pençelerimden kurtulmaya çalışmak nafiledir.

Bu insanlar neden gelip hep beni bulur, merak ediyorum yahu. Hayır git başka yerde ara belanı, benden bulma. Ama kaşınıyorsan da kaşırız ne edelim.

Haydi Günlük selametle. Ben yine çok sinirlendim. Başta yazdığım sevgi kelebeği uçtu gitti işte.