HEY ÖZGÜRLÜK...

Nereye gittiği belli olmayan bir yolda, öylesine, savrukça yürümek mi özgürlük?

Ya da miskin uykulardan uyanıp, kendini bulmak mı?

Nesini, nasılını düşünmeden, kendini öylece bırakıvermek mi yoksa yaşamın gidişine?

Deli ruhum, pis, köhne, kendinden bihaber bir bedenin içinde hapisken, nasıl özgürlükten söz etsin bilmiyorum. Yeni kelimemiz "özgürlük". Sevgili Tütü'ye bu güzel kelime için teşekkürler.


Anne olmak, gönüllü bir vazgeçiştir belki de. En önce kendinden vazgeçmek.

Bir annenin özgürlüğü de “anne” gibidir işte. Bir minik kaçamağı özgür olmak sayar da bunlardan anlık mutluluklar yakalar. Annenin en büyük mutluluğu vazgeçişidir zaten. Tadılabilecek en büyük mutluluğu almıştır hayattan. Başkaca bir şey istemez ki.

Özgürlüğün de vazgeçtiğin şeyler kadar küçük görünür gözüne.

Bir saat kitap okuyabilmek, belki sevdiğin bir programı seyredebilmek, belki de bir arkadaşınla iki satır sohbet edebilmektir özgürlük. Ya da sürekli toparlanması gerekmeyen bir odada biraz kestirebilmek.

Bu kadarı bile kimi zaman sıkar anneyi. Deli gibi özler tutsaklığını.

O, vazgeçişinden de tutsaklığından da mutludur.

Onu özgür kılan da bu mutluluktur kim bilir….
___________________________________________________________________________

Kanatlanıp bir kuş olsam
Ya da kuşun kanadı
Uçsam uçsam bir bulutun üzerine konsam.

Yelkenli bir gemi olsam
Ya da gemide bir yelken
Engin sularda kendimi rüzgara bıraksam.

İhtiyar bir çınar olsam
Ya da çınarda bir dal
Uzanıp göğün mavisini tutsam.

Koca bir dağ olsam
Ya da dağın tepesinde bir avuç kar
Yok olmadan güneşe karşı koysam

Bir çağlayan olsam
Ya da çağlayanda bir damla su
Akıp akıp durulmasam

Uçsuz bucaksız bir çöl olsam
Ya da çölde bir kum tanesi
Yanabildiğim kadar yansam

Bir çocuk olsam
Ya da çocukta bir çift göz
Sınırsız engelsiz utanmadan ağlasam