LİSELİM KARA GÖZLERİNDEN ÖPERİM

Günlükçüm, neden hayatımızın en güzel dönemidir lise yılları? Oysa şimdi düşününce ne kadar da çok sıkıntımız vardı o günlerde.

Saçların ne kadar güzel olursa olsun örmek zorundasındır. Erkeksen, bir lokma uzadı mı hemencecik bir tren yolu inşa ederler kafanda. Yüzün gözün sivilce içindedir. Patlatsan olmaz. Patlatmasan bi türlü.

Zaten vücudunda organlar gelişme aşamasında olduğundan, elin kolun başka tarafa gider. Ayağın bacağın ne edeceğini bilemez. Bir de sakar damgası yersin. Halbuki o ergenliktendir, kimselere anlatamazsın.

Üniversite imtihanları yüzünden stresin doruklarında geziyorsundur. Ders çalışsan inek olursun. Çalışmazsan tembel teneke. Hayatı bir sınava adanmış kurbanlık koyun gibisindir.

Öğretmenlerin gözdesiysen arkadaşların hoşlaşmaz. Popüler karaktersen öğretmenlerin takar.

Aşık olsan açılamazsın. Zaten hoşlandığın zat pek havalıdır ve okulun tüm kızları ya da oğlanları ondan hoşlanmaktadır. Onların da hiçbiri aşkını itiraf edecek kadar güvenli olmadığından o çok beğenilen arkadaş ta maalesef bu yılları bir lise aşkı yaşayamadan bitirir.

İlkokuldaki çocukça oyunları oynayamazsın. Üniversitedeki özgürlüğü yaşayamazsın. Gülsen kabahat. Ağlasan rezillik. Biraz taşsan disiplin cezası. E bu yaşlarda zaten taşmak zorundasındır. Kabına sığmaz ki o çağlarda akan deli kan.

Üstelik bir ergen beyni, bir şizofrenin beyninden farksız olurmuş. Yani bir çeşit ruh hastası şeklinde, üstelik te kendinin çok akıllı, çok üstün, dünya barışını bile sağlayabilecek potansiyele sahip bir kahraman olduğunu düşünerek yaşamak zorundasındır.

Hiçbir zaman yeterince paran yoktur. Ailen ne derse onu yapmak zorundasındır. Hayatınla ilgili hep bir belirsizliğin vardır. Kimse seni iplemiyordur. Ne tam büyüyebilmişsindir ne de çocuk kalabilmişsindir. Öyle saçma salak bir yerlerde tepişip durursun.

Ama, her şeye rağmen ömrün en güzel dönemidir lise yılları. Neden peki neden? Benim için de böyle. Deseler ki bir gün seç hayattan. Yeniden yaşamak istediğin bir tek gün. Yine lise yıllarımdan bir gün seçerdim.

Şimdi benim minik bebeğim de liseli oldu. Daha dün değil miydi onu ilk kucağıma alışım. Hastaneden çıkıp eve gelişimiz. Beşiğine yatırışım. Yok yok bu işte bir yanlışlık olmalı.

Ne çabuk büyüyor bunlar yahu. Boyu boyumu aşmış yakışıklı oğlum benim. Umarım hayatının bu en güzel yılları tam da hayalindeki gibi olsun.

Yeni eğitim ve öğretim yılı, mini mini bebelere, sivilceli ergenlere ve de örtmenim canım benimlere hayırlı, uğurlu ve de bol bilgili olsun.

Dibin Notu: Haftasonu okul hazırlığı, dün bütün gün de şehrin iki ayrı ucunda, iki ayrı okulda eğitim görecek olan iki ayrı yavrumun peşinde koşturmaktan buralara gelemedim. Merak eden arkadaşlarıma duyurulur. İlk gün maceramızı da sonra anlatayım size.