EBELE BENİ SOBELE BENİ..

Ebelemece, sobelemece mevsimi açıldı blog aleminde. Canım arkadaşım Figencim ebelemiş beni. Dersimizin konusu yapmayı sevdiğimiz üç şey.

Yapmayı sevdiğim o kadar çok şey var ki. Üç beni kesmez aslında. Hürmüz gibi başlarım şimdi. Üç te yetmez beş taneeee. Beş te yetmez yediiiii taneeeee…..

Yapmak zorunda olduğum değil de yapmayı sevdiğim ve fekat zalim kader, pek te yapamadığım üç şeyi şöylece sıralayayım efenim.

Şimdi benim yapmayı çok sevdiğim ama, bazı teknik nedenlerden dolayı yapamadığım şeylerin başında tatil gelir. Yıl içinde sergilediğim performans oldukça hareketli ve yorucu olduğundan dolayı, tatil yapmayı severim.

Yatarım güneşin altına malaklar gibi. Çok yanarsam girerim denize iki çıp çıp yaparım. Bengü gibi yeşil bikinimi giyip, kırmızı soslu dondurmamı yer keyif çatarım.

Yatağımı bile toplamak zorunda olmamayı severim. Hiçbir şey yapmadan da yaşanabildiğini görür şaşarım. Hatta benim bu bir haftalık saltanatımın bazı insanların yaşam biçimi olduğunu görür daha da şaşarım. Zavallı Eda Taşpınar’ın neler çektiğini düşünür halime şükrederim.

Açık büfedeki tatlıların hepsini tabağıma doldurup, camış gibi yiyip semirmeyi de severim. Ulen onca para verdik boşa gitmesin görgüsüzlüğüyle, tatilden en az beş kilo almadan dönmem. Hiç değilse bir anısı kalsın bünyede.

Sonra sahilde kumdan kaleler yapmayı severim. Onları her seferinde hırçın dalgalar yıksa da yeniden yapmayı severim. O dalgalarla yaşamayı bilirim ben. Onlar yıkar, ben yeniden yaparım. Her seferinde daha da güçlü kaleler kurarım.

Yapmayı sevdiğim ikinci şey de kendimle baş başa kalabilmektir. (Bu cümleye pek güldüm niyeyse.) Sabahları, şöyle hava da hafif serin, yalnız başıma yürümeyi severim. Bu yürüyüş sırasında, bebekliğimden girer, çocukluğumdan parçalar, genç kızlığımda dolanır, bu günlere kadar gelirim. Hatta yarınları bile hayal ederim.

Bu arada da ne çevreyi ne de orada bulunan insanları görürüm. Hatta “dün seni yolda gördüm, görmezden geldin, selam bile vermedin” diyenler olmuştur. Oysa ben onları fark etmemişimdir bile. Kim bilir nerelerde dolaşıyordu gezenti ruhum.

Sonra denize bakan bir yerde bir bardak (ki bardağın ince belli olması tercih nedenidir) demli çayla içimi ısıtırken, boş boş, o derin mavilere bakıp kaybolmayı severim.

Son şıkkımız da benim vazgeçilmezim okumak ve yazmak. Şöyle loş bir ışıkta sessizce kitap okumayı çok severim. He bu çok nadiren mümkün olabiliyor ama, biz de zaten yapabildiklerimizi değil yapmayı sevdiklerimizi yazacaktık.

Sırf kitap okuyabilmek için, her okullu ablanın, abinin peşinde dolanıp, yalvar yakar, dörtlü yaşlarda okumayı söken, harçlıklarının tümüyle kitap alan ve hatta yolda bulduğu kağıt parçalarını bile okuyan bir bebe olarak ihtiyarlıkta yeterince kitap okuyamamak pek te beklenir bir şey değildi aslında.

İşte yapmayı sevdiğim üç şeyi kısaca böyle sıralayıverdim. Şimdi ben de canlarım ciğerlerim Perilimi, Tubikkocuğumu ve Nenoniciğimi ebeledim. Haydi kızlar sobeye….