DÜŞLER DİYARINA ENTERESAN BİR YOLCULUK

Günaydın Günlüküm,

Hayırlar olsun, gündüz niyetine, sulara karşı anacım… bir rüya gördüm ki bu gece, hatta gece değil sabah. Liselimi gönderdikten sonra azıcık koltukta sızmışım, iki arada bi derede rüya bile görmüşüm. Oooo benim öyle beş dakikada uzun metrajlı film tadında rüya görmüşlüğüm çoktur.

Dur bak anlatayım sana da. “Bi tarafın açıkta kalmış” deme. Zaten hepten açıktı üzerim. Bir de uzuuunca bir rüya. Sıkıldığın bölümde bırakabilirsin canım. Heh tamam anlaştık o zaman.

Şimdi benim bu yakışıklı ve romantik ve de aynı zamanda maceraperest kocam var ya… işte bu dünyalar iyisi biricik sevgilim bana “haydi hatun.. gel seninle tatile çıkalım” diyor. Önce yok mok diyorum tabi. “ A benim Bretim Pitim, kış günü ne tatili. Çocukların okulu var. Üstelik benim işlerim çok çok yoğun. Nasıl gideriz tatile” diye diretiyorum. (Rüyamda bile salaklık yapabiliyorum yani.. helal bana .)

Neyse sonunda ikna oluyorum ve biz bu koca kişisiynen biniyoruz böyle uçak da değil, gemi de değil, tren hiç değil abuk bir araca. Bazı yerlerden uçarak, bazı yerlerden zıplayarak gidiyor bu garip toplu taşıma aracı. Yolculuk boyunca da tam karşımızda bir çıtır kişi oturmakta ve de öyle süzüm süzüm süzülmekte ki, benim sinirlerimi oynatmakta.

Sonra benim bu koca kişisi kalk sen benim yanımdan, git aşiftenin yanına otur. Utanmaz arlanmaz herife bak sen. Hayır diyelim ki kendi canını düşünmüyon, sen mezara, ben hapise… yavrucaklar ne olacak. Sümükleri aka aka sokaklarda mendil mi satacaklar? Sonra o kazandıkları paralarla analarına temiz çamaşır, sigara falan mı getirecekler?

Vah benim cefakar, vefalı yavrularım. Bunlar hep babanızın suçu. Ama, siz ondan nefret etmeyin. Gidin arada mezarına bi Fatiha okuyun canlarım. Hüngür… fışırtttt… Ulen ne mutlu mesut bi aileydik biz. Uçkur davasına yıktın, darmaduman ettin caaanım yuvamızı. (Benim herifcaazım yapmaz böyle şeyler.. rüya rüya.)

Dur yahu biz daha tatile gidiyorduk. Rüya da olsa tatil yapmak güzel olacak be. Heh işte neyse yolculuk bitti. Biz böyle gele gele geldik, izbe, salaş, pis bir otele yerleştik. “Herif herifff.. gözün körolmaya.. tatil tatil dediğin bu muydu? Ulen bu pis yerde nasıl kalacam ben. Bi kere çarşafları Vernel bile kokmuyo be. Ben uyuyamam buradaaa.” Koca kişisi hiç konuşmuyor ama. Sadece pişmiş kelle gibi gevrek gevrek sırıtıyor.

Sonra birden kendimizi böyle boş bir alanda buluyoruz. Dümdüz bir ova… aşağısı uçurum. Koca yaz deniz yüzü görmemişim. Ne hayaller kurmuşum. Böyle sıcak bir yere gidip, soğuk da olur fark yapmaz, denize girmeyi, çip çip sularla oynaşmayı düşlemişim. Tatile gidiyoruz deyince umutlanmışım. Geldiğimiz mekana bak. Uçurumun kenarındayız yahu.

“Benim canım kocam.. gözümün nuru .. hayatımın anlamı … biricik aşkım… ulen ne b.k yiycez ooolum biz burda.” Herif hala pişkin pişkin sırıtıyor. “Yamaç paraşütü yapıcaz hayatım.”diye karşılık veriyor. Heeeeee anladııım. Zaten bizim olayımız bu. Yazın yamaç paraşütü, banci camping, (biliyoruz herhalde böyle yazılmıyo. Okuyana kolaylık olsun diye şettirdim.) kışın da dağa tırmanırız falan işte. Adrenalin seviyemiz hiiiiç düşmez.

Aha işte adam sonunda tozuttu. Ben dediydim zati.. bu kadar manyağın içinde bu adam fazla da dayanamaz diye. Yavrularımın babası, evimin direği, yuvamın aklı başında, olgun, oturaklı er kişisi. Aha da gitti. Gettiiiiiii gettiiiiii…..

“Yahu manyadın mı a benim herifim. Ne yamacı.. ne paraşütü? Ulen biz ne anlarız böyle ekistirem sporlardan. Zaten benim içim hoplar. Daha kamikazeye binmişliğim yoktur. Gondoldan inince bile toprağı öperim ben. Senin gondol hikayen ise başlı başına roman konusu olur. Hayatta olmaz. Ölsem binmem ben ona. Adrenalin istiyorsan lunaparka gider dönme dolaba bineriz olur biter.”

Biz böyle cebelleşirkene Nük.het Du.ru çıkıyor karşımıza. Töbe Bismillah. Botokstan piranaya dönmüş suratı ve pörtlek gözleriyle ödümü içe kaçırıyor hatun. Bir yandan da Mahmure’yi söylüyor. Sonra kafamı yukarı gökyüzüne kaldırıyorum ki, bir de ne göreyim. Bizim Afffrodit değil mi bu? Böyle yumoş yumoş bembeyaz, küçük bir koltuğa oturmuş , koltuğun kenarlarından taşlı sicimlerle bağlı, pullu payetli bir paraşüt var tepesinde. Hatun uçuyor. He valla.. böyle sakin sakin, kuş gibin bi güzel uçuyor ki, ben de heves ediyorum.

“Tamam ulen getirin bana da böyle işlemeli mişlemeli kokoş bişey ben de uçucam” diyorum. Neyse görevliler getiriyorlar bir tane de bana. Lakin benim paraşüt yamalı bohça gibi. Kimi yeri de yırtık pırtık. Hava alırsa bu meret uçar mı? Pat diye düşmez miyim aşağıya camış pisliği gibi. Koltuğu hiç sorma zaten. Ordan burdan yayları fırlamış, otursam k.çıma batacak.

Hayaaaat ey hayat!!! rüyadayız leyyn! bari burada doğru dürüst davran bana. Adaletli ol biraz.

Ben öyle böyle, ite kaka oturuyorum bu zımbırtıya. Afrodit o koca alameti sığdırdı, biz zar zor tıkıştırdık kendimizi. (Yaylardan valla.. yoksa bi kazaya kurban gideriz de maazallah) Başlıyorum uçmaya. Koca (koca koca kazıklar batmayasıca) sesleniyor bana. “İncegüüül bak çok uzatma, fazla para yazar sonra.” (Yuh artık ya.. yuh. Bu ne b.ktan bi rüya beee. Uyanmak istiyorum artık.) Zaten bu şeyle çok fazla uçamam merak etme. Bir iki dakikaya kadar uçurumun dibinden kazırsınız beni. Korkuyom len. Üstelik de bu yaylar delik deşik etti her yanımı.

Ben bir süre uçtuktan!!! sonra, dönüyorum geriye. Yine bu bindiğim zımbırtıdan inmeden, o izbe, salaş otelin kapısından giriyorum. Kapı direk bizim odaya açılıyor. Ben bu salak aletle birlikte dalıyorum odaya. Bir de ne göreyim. Boyu posu devrilmeyesice, mabadında çıban çıkmayasıca koca kişisi, yolculuk sırasında tanıştığı ve pek ısındığı çıtır insanla güreş tutmakta. Ne güreşi olacak, bildiğin güreş işte. He valla…. yağlanmışlar bir de vıcık vıcık. Iyyyy…… ulen bari düzgün bişey yapın da….. tööbe tööbeeee…

Neyse ben sonunda aletten inip (isim bulamadım alet dedim kaldı bu da) otelin çamaşırhanesine gidiyorum. Çantamdan devasa bir çamaşır suyu şişesi çıkarıp “verin bana bütün çarşafları, hepsini tertemiz, ışıl ışıl yapıcam. Üstelik cırtlatmadan” diyerek işe girişiyorum. Ne kadar çarşaf varsa hepsini basıyorum çamaşır suyuna. Bu arada elime kırmızı bir sütyen geliyor onu da basıyorum anasını satiim.

Sonra benim bu baş pehlivan koca kişisi belinde kocaman bir altın kemerle çıkageliyor. Demek tuş etti hatunu bizimki. Yalnız herif olmuş üç yüz kilo. Böyle duba gibi bişey. “Karıcığım, beni bıraktın, bak ne hallere düştüm” diye ağlıyor. Onu o haltları yerkene düşünecektin koca. Haydi artık geçmiş ola. Affeder miyim ben seni? En iyi sen bilirsin beni..

Ben o sinirle gidip bütün oteli temizliyorum. Sonra gelip çarşafları çıkarıyorum sudan. Hepsi pespembe. Otelin sahibi alnımdan öpüp tebrik ediyor beni. Otelin tiksinçliğine inat, adam ful karizma yalnız. Hem temizlik için hem de o aletten sağ kurtulabilen ikinci müşteri olduğum için bir de madalya takıyor bana. (Bu da bir şeydir. Gerçek hayatta kıymetimizi bilen yok, rüyada aldık madalyayı.)

Ben ve bu diğer şahıs, yani şu bizim yaylı paraşütten (tamam ismi bulduk) sağ kurtulabilen hödük, gece yapılacak kutlama balosuna şeref konuğu olarak katılacakmışız. Lakin şart olarak bütün gece bu şahsiyetle benim sürekli dans etmemiz gerekiyormuş. Yoksa bizi tekrar o alete bindirip uçuracaklarmış.

Düşünsene öküz kılıklı, odun mamulü bir herifle bütün gece dans etmek zorundayım. Hayır adam aklı başında, düzgün biri olsa, o yaylı paraşütte ne işi var değil mi? Aman neyse, bu kadar ünlü şahsiyetin bulunduğu bir otelde bu adam, Allah esirgesin İsmail YK hatta Nihat Doğan kişileri de olabilirdi. Oy oy dağlara taşlara. Normal bir kazmayı tercih ederim.

İşin daha da vahimi ve beni çıldırtan şey ise bu baloda benim yiğitler yiğidi, altın kemer sahibi, baş pehlivan kocamın oteldeki bütün hatunlarla güreş tutacak olması. (Gözlerini oyacam ya.. adama bak ya..)

Ya n’oolur artık biri beni uyandırsın ya. Bu telefonların, saatlerin hepsi birden çalar en uyanmak istemediğim zamanda. Şimdi niye çalmıyonuz beee.

Pekiii gelelim zurnanın tırt dediği yere. Öyleydi dimi? Neyse ne boşver. Bu diğer kişi, yani benim bütün gece dans etmek zorunda olduğum kütük kimmiş biliyor musun? Dur dur sıkı dur. Hatta koltuktaysan arkana yaslan. Yok taburedeysen iki elinle yanlardan sıkıca tut.

Benim beyaz saçlı prensim. Riçırd Giiir namussuzu. (Bu da böyle yazılmaz ama, anladın sen onu.) Bu muhteşem yaratığın böyle salak bir otelde ne işi varmış… sonra, o da senin gibi kafadan mı ki o zımbırtıya binmiş.. diye sorma. Rüya bu allaaaa allaaa.. bu kadar saçmalığa şaşırmadın da şimdi güzel bişey olunca mı batıyor.. hased etmeyelim lütfen.

Neyse ben süslenip püslenip çıkıyorum yola. Böyle prensesler gibi, kraliçeler gibi oluyorum. E potansiyel var kardeşim bir de azıcık cilalanınca afet oluyorum afet.

Yürüyorum o dökük duvarlı karanlık koridorlarda. Az sonra Riçırd’la karşılaşıcam. Heyecanlıyım. Sanırım biraz da acıkmışım. Olsun baloda, mum ışığında, karşımda Riçırd, yerim nasılsa bişeyler. Yok yok.. çok acıkmışım. Karnım zil çalıyor. Hatta bu zil sesleri bariz bir şekilde dışarıdan da duyuluyor. Rezil olacam elin Holivud starına valla. Keşke bi lokma ekmek neyin ataydım ağzıma.

Karnımdan gelmiyor mu bu sesler diyorsun? Nasıl ya.. Yok canım ya… şu anda uyanıyor olamam dimi? Lütfen birisi bassın şu saatin tepesine. Allahım bitmesin bitmesin bu rüya. Ulen tam da heyecanlı yerinde kaldık. Bari bi kerecik görseydim be. Hani dansı da kusur kalsaydı. Hay ben böyle şansın…

Akşam erkenden uyusam, devamı gelir mi dersin günlükçüm?

Hayatımın Aşkısına Not: Şimdi bunu okuyup (ki muhtemelen okuyacaksın) Riçırd konusunda ileri geri yorum yapmazsın umarım. Yani öyle bir şey yapmadan evvel kendi yediğin herzeleri bir düşün istersen. Baş pehlivanım benim. Öperim seni.

Hem bu benim bilinçaltım hesap mı vericez allaaa allaaaa…

Aha Bu da Okuyana Not: Sıkılmadan, üfleyip püflemeden buralara kadar okuduysanız helal olsun valla. Hepinizi kocaman öpüyorum. Abartmışım, kendimi aşmışım. Daha da yazasım var ama, vakit yok. Saat sekiz otuz oldu. Gerçek dünyaya dönüş vakti geldiii. Bitirdim.