KOKAR MOKAR TOK TUTAR

Önüm, arkam, sağım, solum sobediiiir…. Saklanmayan ebedir….

Sevgili Tatlı Cadıcım sobelemiş beni. Üstelik te can evimden vurmuş.

Konumuz kokular ve koku çok önemlidir benim hayatımda.

Her şeyi koklarım ben. Güzel koku severim. Her bi taraf güzel koksun isterim. Kimsecikler sarımsak, soğan, ter kokmasın isterim. Duvar dipleri umumi helalar gibi kokmasın dilerim. Hatta bu helaların bile güzel kokmasını dilerim.

Yemeği yemeden önce mutlaka koklarım. Pişirirken de tadına değil kokusuna bakarım. Hatta “İncegüül gel şunu bi kokla bakem, pişmiş mi, durumu nasıl?” şeklinde dalga geçen şahıslara, “İyi iyi, lakin birazcık tuzu az bunun.” Şeklinde cevap vermişliğim de çoktur.

Sonra kokular alır götürür beni. Bir koku duyarım çocukluğuma uçarım. Başka bir kokuda kaybettiklerimi bulurum. Koku vardır güzel şeyler hatırlatır. Koku vardır salya sümük ağlatır.

Sabahları çay kokusunu severim. Taze demlenmiş çayın kokusu olmadan uyanamam. Günün doğuşudur çay kokusu. Yeni bir umudun başlangıcıdır. Bir de sıcak ekmeğin arasında eriyen tereyağının kokusu karıştı mıydı. İşte sabah oldu derim.

Yeni boyanmış ev kokusuna bayılırım. Bir de üstüne temizlik yapılmışsa. Değmeyin keyfime. Daha içeriye girerken, birbirine karışan boya, çamaşır suyu ve bilumum ev temizlik zımbırtılarının kokularını duymayı severim.

Vernik kokusu severim. Çocukluğumdan beri ojenin kokusuna bayılırdım. Bir de bizim orada bir dükkan vardı. Dışarıya mis gibi vernik kokusu yayılırdı. Bu koku bana o günleri hatırlatır. Şimdi bizim fabrikayı gezerken, o kokuyu duyup, her sabah çocukluğuma dönüyorum ve hep orada kalmak istiyorum.

Pastane kokusunu severim. Taze pişmiş poğaça, yaz günü dondurma kokusu yayılır ya önünden geçerken. Mayalanmış hamur kokusudur . Rahmetli anneanneciğimin bizim için yaptığı gözleme ve ot böreğidir. Köyün orta yerinde yakılan taş fırından yayılan o nefis kokudur. Sonra sıcak tavalardan elimize tutuşturulan bir dilim ekmek olur o koku.

Toprak, çimen, çiçek, ot, tezek kokusu severim. Köy kokusu severim. Sabahları uyandığında, pencereyi açıp o yemyeşilliğe baktığında, ciğerlerine dolan o huzur veren kokuyu severim.

Her ne kadar bu yaz kendisiyle bir kerecik bile buluşamasam da, sarmaş dolaş hasret gideremesem de, deniz, yosun ve balık kokusu severim. Bu kokularla, bir sahil kasabasında, küçücük teknemle, sabahın karanlığında balığa çıktığımı hayal ederim.

Yeni temizlenmiş ev, yeni yıkanmış çamaşır ve yeni banyo yapmış insan, yeni pişmiş yemek, taze kavrulmuş helva kokusunu severim. Bir de yeni doğmuş bebek kokusu severim. Böyle süt gibi, mis gib bi başka güzel kokar onlar.

Annemin kokusunu severim. Burnumu iyice yapıştırıp, o saçlarımı okşarken duyduğum güven veren kokuyu severim. Bu koku bana, sen hiç merak etme kızım, ne olursa olsun bu bağrım sana açıktır. Bir tek ben seni yarı yolda bırakmam, bir tek ben seni hiç karşılık beklemeden, koşulsuz severim kokusudur.

Öyle bir kokudur ki Cennet kokusuna yakın. Evlatlarımın kokusu. Onlar ki bebekken bi başka kokar. Büyüdükçe bi başka. Bazen antrenmandan gelir, ter kokar. Bazen şişenin içine düşer, parfüm kokar. Kimileyin çal çamura bulanmış, sokak sokak kokar, kimi zaman ekşi ekşi süt kokar. Bazı vakit bıcı yapar şampuan kokar, bazı vakit kıymalı börek yer soğan kokar. Ama onlar hep güzel kokar. Onlar analarına hep cennet kokar.

Kokular aleminde sevdiğim daha bir çok koku var aslında. Ama, şimdilik aklıma gelenler bunlardır diyorum ve sevgili arkadaşlarım Kuğu, Renk ve Gökhan üçlüsünü sobeliyorum. "Sobeme cevap yazmayanın security key’leri deşifre ola" diye de teknolocik bir tehdit savuruyorum.