ÖLSÜN MİKROPLARRRR

Çok Sevgili Günlükçüm!

Hatun milletinin doğuştan gelen hizmetçi bir ruhu olduğuna inanırım ben. Temizlesin, yıkasın, paklasın, didinsin dursun. Hem de bundan büyük bir zevk alırlar. Bazıları (ismi hiç lazım değil) yavrusunun pislettiği yerin üzerine gazete kapatsa da, bunlar istisnai durumlar olup, kaideyi bozmazlar. Çünkü hatun kısmının büyük çoğunluğu, ruh hastası derecesinde temizlik delisidir.

Sen bilirsin halimi, pür melalimi. Temizlik severim ben de. Böyle pırıl pırıl, ışıl ışıl , misss kokulu yerlerde yaşamaya bayılırım. Her Cumartesi evin altından girer, üstünden geçerim. Hani akşamına şöyle tertemiz evimde keyif yapayım, Pazar sabahı da neşeyle güne uyanayım, gıcır gıcır silinmiş camlarımdan güneşin içeriye girişiyle mutluluk dolayım diye.

Lakin o kadar hırpalarım ki kendimi, akşam keyifle oturmak şöyle dursun, sızıveririm koltukların birinde. Sabah ta bütün kaslarım gerilmiş ve sızlamaktadır. Sanki üzerimden yük kamyonu geçmiş ve ya gece birisinden feci şekilde dayak yemişim gibi.

Bu hususta Koca kişisinden şüphelenmiyor da değilim hani. Benim o baygın halimden faydalanıp, ettiklerimin acısını çıkarıyor da olabilir. Yahut ta temiz penceremden giren güneş ışığının verdiği mutluluk, bünyede dayanılmaz ağrılar yapıyor olabilir. Günahını almayalım kimsenin.

N.Sultan, her temizlik operasyonumda sevgi dolu ses tonuyla: “ Canım Kızım, bitanecik deli yavrum. Ne olmuş yine evine. Kim pisliyo senin evini de böyle harap ediyon kendini?” şeklinde beni vazgeçirmeye çalışsa da ben bu özelliğimi kendisinden aldığımı hatırlatmadan edemiyorum. O maviş güzel gözlerini vereceğine, temizlik manyaklığını (affet annecim) vermiş.

Bu Hatun, zamanında az çektirmedi bana. Allahın gününe o ev kazına kazına süpürülür. Öyle Vileda mileda kullanamazsın da. Alacan tahta bezini, foşur foşur dip köşe silecen. He bu kadar da değil. Halılar silkelenecek ve o tırmalayarak dezenfekte edilmiş yerlere serildikten sonra, o halılar da köpük köpük bir güzel silinecek.

Tamam hepsini anladım da, o kapılar neden her gün silinirdi? İşte bunu hala çözebilmiş değilim. Hayır biz bu evde ameliyat falan yapmayacaksak ne diye her gün böyle dezenfekte ediyoruz ki? Bize misafirliğe gelen kuzenim, bu kafayı sıyırmış vaziyette temizlik yapmamız yüzünden evden kaçmıştı da kızcağızı sokak sokak aramıştık.

Neyse işte bu temizlik manyaklığım, canım sıkkın olduğu zamanlarda doruklara çıkar. Verin elime bir bez bir sürü de temizlik maddesi, dokunmayın keyfime. Dün akşam da mutfağımı temizleyeyim dedim kendi kendime. Hani biraz ferahlarım babında.

Kuşandım bütün silahlarımı. Üniformam önlüğüm, bazukam yağ sökücüm. Belimdeki palaskamda, bilumum temizlik malzemesi, çamaşır suyu, por çözücü, kir çözücü yağ çözücü.. tam da şu reklamlardaki hatunlar gibi daldım mutfağa. Nasıl kaptırmışsam artık, o k.ç kadar mutfağı temizlemek tam üç saatimi aldı.

Bu sırada da yavruların okul kıyafetleri ve de liselimin formasının koyu renk olan kısmı ve evdeki koyu renkli olup ta kirlenmiş diğer çamaşırlar kardeş kerdeş yıkanmaktalar benim emektar makinemde.

Sen benim makine dediğime bakma. O benim her şeyim. Elim, kolum, ayağım, bacağım. On yıldan fazladır beraberiz kendisiyle. İsmi Güllüşan. Yıllardır az kahrımızı çekmedi. Bütün kirli çamaşırlarımı bilir, en büyük sırdaşımdır. Zor zamanımda beni kurtarır, en iyi yardımcımdır. Ben ona ne yükler yükledim de daha tık demedi, o benim sadık arkadaşımdır.

Ve lakin yaşlandı biraz. Pek gürültü yapar oldu son zamanlarda. O çalışırken, bizim fakirhane Sabiha Gökçen kıvamına geliyor ama, olsun. biz onu böyle seviyoruz. Bir de Güllüşanımın en kötü huyu, yumuşatıcısını sonradan ilave etme gereğidir ki, yoksa yutuveriyor deterjanla birlikte. E başında da bekleyemem ki. O zaman zarfında ben ne işler yaparım.

Neyse mutfak operasyonunun orta yerinde, yumuşatıcı vakti gelen Güllüşan’ın başına gidiyorum. Yavrularımın okul kıyafetleri misler gibi koksun, yumuşacık olsun değil mi? Bir yandan da Mini yavruya laf yetiştiriyorum. “Anne ben çocuğum. Çok soru sormam gerek. Sora sora öğrenicen di mi?” diyen yavruya “hıhı” şeklinde açıklayıcı bir yanıt veriyorum. Oda masum masum “Ama anne… kimse cevap vermiyor ki.” Deyince, sor yavrum ben cevaplarım demiş bulunuyorum bir kere.

Ve Miniciğimin bitmek tükenmek bilmez soruları eşliğinde, yumuşatıcıyı boca ediyorum hazneye. Şöyle kokusunu duya duya, bolca dökelim. Ama ama ama ama………. O da ne be?......... çamaşır suyu buuuuuuuuu…

Hemen kapatıyorum düğmeyi. Ah alık İncegül. Bari ambalajları aynı olsa gam yemiycem. “Liseliiiiiiiiim, koş sepeti yetiştir.” Eyvah gitti okul formaları, antrenman forması. Gerisine acımam da.

Hemen makineyi boşaltıp, sudan geçiriyorum ve yeniden çamaşırları atıyorum. Bu arada ortalık yarı olimpik yüzme havuzuna dönmüş kimin umurunda. Temizlik aşkıyla yanan bu hatun kişi, tahta bezini alır eline, kurular her bi yeri şimdi. Renkli çamaşırları bile çamaşır suyundan geçirecek kadar da titizdir. Aha da delilli, kanıtlı ortadadır her şey.

Neyse ki çamaşırlarımı kurtarmayı başardım günlükçüm. Yoksa yavruların kıyafetleri batikli batikli olacaktı. Sanat eseri gibi.