AŞKIM AŞKIM

Sonsuz aşka inananlardan mısınız? Yoksa aşkın da bir ömrü vardır biter gider diyenlerden mi? Ya da gerçekten aşk diye bir şey var mı yok mu karar veremeyenlerden misiniz? Varsa da nedir bu aşk diye gece gündüz kafa patlatanlardan da olabilirsiniz.

Aşağıda okuyacağınız aşk hikayesinde adı geçen kişi ve kuruluşlar hayal ürünü değildirler. Bu sefer gerçek hayattan karakterler kullanmaya karar verdim. Her zamankinin aksine!!!

Uzun bir yolculuk bekliyor sizi. Baştan söyleyeyim. Lakin gerçek aşk dedik, ölümsüz aşk dedik. Öyle iki cümleyle anlatılabilir mi? Hem bizim de vatandaşa bi hizmetimizdir bu nihayetinde!!!

Alın şöyle elinize drinkinizi, öyle başlayın okumaya. Yok daha çayım demlenmedi, kahvenin suyu kaynamadı, meyve suyum soğumadı diyenlere, müessesemiz en kralından bi ikram yapacaktır.

1.Bölüm:

Tarih 16 Şubat 2000…. Yani bundan tam sekiz yıl evvel bu gün. Şubat ayının bu yıl olduğu gibi 29 gün çektiği… Milenyum başlangıcı…

Soğuk ama güneşli bir kış sabahı. Sabahın karanlık saatlerinden beri ağrılar çekmekte olan hafiften basket topu gibi bir hatun yuvarlana yuvarlana kahvaltı hazırlamaktadır. Kocası olacak şahıs kendisine kibarca seslenir.

“ Kızım deli misin nesin.. azıcık yavaş olsana yahu”

Lakin hatun hipermanyaktır. Duramazdır ki..yine koşturmaya devam eder. Sert yapmak sökmeyince tatlılıkla yola getirmeye çalışır adam kendisini.

“Güzelim bırak işte ben hazırlarım. Allaaa allaaa ya.. bi dur allasen benim başım döndü. Senin ağrın yok muydu hem?” Allahım neydi günahım, niye böyle bir manyağı sardın ki sen başıma? (Son cümleyi içinden söylüyor bittabi. Kadın arıza çünkü. Ne zaman ne yapacağı hiiç belli olmaz.)

“ Yok hayatım benim bişeyim. Gayet iyiyim ıııııhhhhh. Arada bir sancı vuruyor.. hepsi o. Abartma.”

2.Bölüm:

Ağrılı hatun, onun çilekeş kocası ve güççümen kara gözlü yavruları kahvaltı sofrasındadır. Hatun çayını yudumlarken bir yandan konuşur.. zaten O hiç susmazdır ki..

“Koca yahu… işe giderken beni tuhafiyeye bıraksana, bişeyler ııhhhhhhhhhh… ulen bu sefer fena vurdu bee. Ne diyodum.. he bişeyler alıcam.”

“Hatun var ya.. kesin emin oldum. sen delisin he.. gel hastaneye götüreyim seni. Tuhafiyede ne işin var?”

“Ya koca.. yok diyorum sana ııııhhhhh… oy anam anam … bişeyim yok yaf benim. İyiyim ben. Çağla yeşili kurdele alıcam . Ördekliiii… offfff anammm.. ördekli takıma yetmedi kurdele. ” (Çok anladı sanki o da) “ Sen şu ekmeeme tereyağıylan bal sürsene beee..”

“ Bak geçen akşam sinemada da sancılandın sen. Filmi seyredicem diye hastaneye gitmedin. Bu sefer affetmiycem. Hadi çabucak giyin, gidiyoruz.” Bu esnada karıcığının ekmeeni hazırlamış, kendisine elleriyle yedirmiştir bile.

Hatun yine itiraz eder, gitmemek için çeşitli şeyler söyler. Son olarak küçük yavrusunu, rehine pozisyonunda önüne doğru alıp kocayı ikna etmeye çalışır.
“Yaaaa… yavrucağım ne olacak? Bu gün okulu da yok. Beraber gezmeye ıhhhhhhhh oy ooy.. gidecektik. Söz verdim çocuğa. Sonra bana olan ıııhhhh güvenini mi kaybetsin yavrucak.” (Daha yaratıcı bir bahane beklerdim.. çok yavan.. ı ıh.. hiiç inandırıcı olmadı. Zeki koca bunu yemez.)

“Başlarım şimdi gezmenize. Çocuğu da anneme bırakırız. Hadi çabucak hazırlan.. çabuk çabuk çabuk.” Anaammm psikopata bağladı herif.

O ana kadar sessizce tıkınmakta olan yavrucak basar yaygarayı “ banane yaaaa ben de geliceeem” (B.k var hastanede… nereye gelicen? Ben gitmiyim sen git. Çok matah bi yere gidiyoz ya. Uyuz olurum çocukların olur olmaz her yere “ben de gelicem” diye tutturmalarına. Zaten canım burnumun dibinde. Neyse ki kendisi sert bir bakışla hemen ikna edilir.)

“Bak hala oyalanıyorsun hatun. Hadi çabuk ol biraz çabuk çabuk…” (Demin yavaş ol demiyor muydu bu adam? Erkek milleti işte.)

“Tamam yaaa.. dur ben şu sofrayı kaldırayım.. ıhhhh..” (E papuç pahalı bu sefer.. ne edecek kadın kişisi? Kocaya itaat etmek gerektir. Erimizdir.. ben bilmem beyim bilirimizdir.)

“Tövbe tövbeeee.. yaa sabır.. yaaa sabırrrr.. bırak sofrayı mofrayı kadın ya..” (Koca fena halde sinirlenmiştir.)

“Tamam yaa.. dişlerimi ııhhhh.. fırçalayım bari.” (Bu esnada adamın kuzusunu giydirmesinden istifade edip iki büklüm sofrayı da kaldırmıştır hatun. Ulen bu hatun üç gün önce sancılı sancılı, evi hop kaldırıp temizlik yapmış hatun be.. ne edecek bi sofra kendisine.)

3.Bölüm:

“Tamam canım sakin ol.. hastaneye gelmek üzereyiz. Bak dörtlüleri de yaktım. Merak etme beş dakika içinde hastanedeyiz hayatım. İyisin di mi bak? Ah canım benim… korkmana hiç gerek yok.. tamam mı canım. Heh geldik sayılır zaten. Sakinleş, sakinleş…”

“Kocaaa.. abartma istersen. Ihhh.. ben gayet sakinim. Asıl sen sakin ol. Şimdi çıkacan şu öndeki arabanın üstüne. Önüne baksana yahu. İyiyim diyorum. Üstelik sancım da hafifledi. Dönelim şurdan geri. (Ulen ne şans be.. ııhh.. burdan dönüş de yokmuş.” Hem n’oluyo öyle canım, cicim. Küsüm ben sana. Hem her şeyin müsebbibi ol hem de kabahatinle oturacağın yerde sert yap.)

“Yok hayatım artık bu yolun dönüşü mönüşü… geldik bak. Hadi benim tontişim..” (Eteğin tutuştu tabi dimi.. n’oldu sinir yapıyodun bana.. şimdi tontişin mi olduk. Sorucam ben sana.. hele bi iyileşiyim de. Hep senin yüzünden bunlar.. heeeep..)

4.Bölüm:

1. Doktor: Hımmmm.. bi muayene edelim biz iyisi mi? (Yok canım zahmet olmasaydı.)

Ağrısı Biraz Geçmiş Hatun: Ben iyiyim yaa.. ağrı falan kalmadı ki. Neyine muayene edeceksiniz?

1.Doktor: Heyecandandır hanımefendi. Biz yine de bir bakalım. (Ulen amma meraklıymışsın bakmaya. Herif herif.. elin adamları bakacam diyo len… uyuyon mu?)

Koca kişisi: Evet evet bakın bi siz. Bakmayın buna. (Ohaaaa… hem “bakın” dedi, hem de “bakmayın” dedi adam. Ulen ne tutarsız bi konuşma be.. ve cesurcaaa. bana “bu” diye hitap ettiii.. var ya.. yandın oolum sen. )

1.Doktor: (Bu arada zaten bir tane doktor var kardeşim. Anlatıcı uyuma n’oluyo birinci doktor, birinci doktor.) Buyurunuz hanımefendi, muayene odasına geçelim.

Pek de kibarmışsın.. buyuralım bakalım neler olacak. Birazdan bana yapacaklarını bilmiyorum sanıyorsan yanılıyorsun. Böyle kibar kibar başlarsınız, sonra çatır çatır… ühü ühü ühüüüü,,

Koca kişisi: Yanındayım hayatım, yanındayım canım.

B.k yanımdasın. Birazdan yapayalnız olacam. O acıların hepsini tek başıma çekicem. Etim parçalanacak, kanım akacak, canım yanacak. Nerde yanımdasın? Haberin bile olmayacak bütün bunlardan. Sen burda durup keyifli keyifli neskayfeni içeceksin. Üstelik de bütün bunlar hep senin yüzünden geldi başıma.. yapmıycaktın bunu bana.

Ağrısı Tamamen Kesilmiş Olan Hatun: “Tamam hayatım, meraklanma sen. Ben ilkinden tecrübeliyim. Bu muayeneden çıkışım yok benim. Sen gerekli yerlere haber ver. Gelsinler. Benim vaktim geldi.” Eee kişi bilir kendini.

5.Bölüm:

Bigbrother Kişisi: “Abla süzülmüşsün bayağı. Nereye gitti senin göbüş?” E oğlum bi yere kadar taşıyorsun. Sonra da ölene kadar sırtında taşıyorsun o ayrı. (Şimdilerde kendisinin eşisi olan gmemuzin kişisi, sırtında kırmızı okul çantası, saçları iki yandan örüklü, öylece bakmakta olup bitene.)

N.Sultan: (Gözleri ağlamaktan kızarmış) “Kızım yesene tostunu. Bak meyve suyu da var. İlkinde camlardan bağırıyordun ya.. yemek getirin bana, çok açım diye. Hadi ye benim kara kuzum.” (Ah annem.. kaç yaşına gelirsem geleyim, senin gözünde hala o minicik bebeğim değil mi? Haklısın annem.. anladım ben seni.. meraklanma.)

Hemşirelerin En Güzeli: “Bebeğinizi getirdim İncegül Hanım.. karnı acıkmıış. Nasıl da aranıyor.”

Anne ile oğlunun ilk buluşmasıydı. İlk temasıydı. Tarih 16 Şubat 2000… Şubat ayının bu yıl olduğu gibi 29 çektiği yıllardan biri. Milenyum başlangıcı. Soğuk ama güneşli bir kış öğleni. Sonu olmayan bir aşkın başlangıç anı..

Çok heyecan vericiydi. Oysa daha evvel de yaşanmıştı aynı sahne. İlk göz ağrısını, ilk ölümsüz aşkını da ağlayarak kucaklamıştı anne. Zaten anne demek, yavrusu için bir ömür göz yaşı döken kadın demekti bir anlamda. (Bkz. N.Sultan)

Minicikti. Dünyanın en güzel iki bebeğinden biriydi o hastane odasında hemşirenin kucağıma bırakıverdiği. Ötekini de ben doğurmuştum zaten. Bütün anneler için böyledir değil mi? Kirpi bile, benim yavrumdan yumuşak var mı ola, demiş ya.

Sarışındı biliyor musunuz benim Minim? Evet evet.. bildiğin sarışın. Hastanedeki diğer hatunlar “sarı oğlanın annesi” demişlerdi bana. Sonradan böyle kara gözlü bir kara kuzu olacağını kimseler tahmin etmezdi.

Hatta bazı şahıslar “ayyy sarı sarı.. canımmm babasının kopyası oldu buuu..” şeklinde havalansalar da bu yavru her haliyle, her şeyiyle ve iyi-kötü her huyuyla annesinin hık demiş burnundan düşmüş klonu oldu.Kız olsa güççümen İncegül olacaktı anlayacağınız.

Beş aylık hamileyken doktorumun “büyük ihtimalle kız olacak annesiii” şeklindeki şirin sözünden sonra sevinçten uçarak bir heves aldığımız pempe elbiselerin hepsi hediye olarak sağa sola verildi ya neyse.

Çok seviyorum ben seni çook. Gözlerindeki o cin bakışı, gülümsemendeki o hin ifadeyi seviyorum. Küsüp küsüp sonra kedi gibi sokulmanı, öpücüklerini önce parayla satıp, sonra bol keseden bedava dağıtmanı seviyorum. Saçlarımı okşama süsü vererek yoluk yoluk etmeni, “en güzel hissi senin saçların veriyooo” şeklinde yalakalık etmeni seviyorum. Kurduğun hayal ülkelerinde yaşarken, beni de yanında götürüp çocukluğumu hiç unutturmamanı seviyorum. Boyuna posuna bakmadan hayata kafa tutan, korku nedir bilmeyen, ne olursa olsun doğru bildiğinden şaşmayan, o dünyaya beş kuruş pirim vermeyen hallerini çok ama çok seviyorum.

Komik, afacan, tatlı, kıskanç, sevimli, kavgacı, geveze, çapkın, huysuz, çalışkan, ukala,sürekli sevilmek, okşanmak, mıncıklanmak, öpülmek, ısırılmak ve de pohpohlanmak isteyen, gönül hırsızı, sevgi arsızı minik sıpam benim.

Nice nice yıllara kuzuummm… doğum günün kutlu, acı günün tatlı olsun.

Oğuz’um, canım, can kuşum benim. Benim minik ve de tombik sevgilim.

İyi ki doğmuşsun be. İyi ki doğurmuşum seni.

Not: Döküman ve fotoğraflar partiden sonra kamuoyuna sunulacaktır efenim. Müessesemizi tercih ettiğiniz için teşekkür eder, mutlu, huzurlu, sağlıklı ve bol kahkahalı bir hafta sonu dileriz.