İNCEGÜL NASIL KURTULUR??????

Evet Sevgili Günlük,

Çoklukla güldük, eğlendik seninle. Güzel günler, mutlu anlar paylaştık. Lakin bu gün sana büyük bir dramdan bahsetmek istiyorum. Benim dramımdan.

Benim korkunç bir bağımlılığım var günlük. Nasıl vazgeçilir, nasıl bırakılır, nasıl unutulur bilmiyorum.

Hayır hayır sigara veya içki değil. Onlar olsa çok daha kolaydı inan. Bu daha da vahim.

Ben bir “beyaz” müptelasıyım. Bunu kendime bile itiraf etmekten korkarken, sana anlatıyorum. Sen Mesut Bahtiyar'dan şarkılar dinlerken sürekli, bunu bilmeye hakkın olduğunu düşünüyorum.

Bu korkunç alışkanlıktan kurtulmak istiyorum, ama olmuyor işte. Hep aklımda, fikrimde. Bazen rüyalarıma bile girdiği oluyor.

İlk defa bir yaz günüydü onunla tanıştığımızda. Bir kereden bir şey olmaz mantığıyla denedim. Nereden bilebilirdim ki, her şey o bir kereyle başlıyormuş.

İşte o andı bütün hayatımı etkileyen. Nasıl büyük bir zevkti, nasıl bir hazdı anlatması imkansız. Sonrasında da vazgeçilmezim oldu.

Yaz sonuna kadar sürekli onu aradım, buldum. Birlikteliğimiz hiç bitmesin istiyordum. Oysa git gide zarar verdiğini hissediyordum.

Yine de ne zaman yalnız kalsam, gizlide kuytuda onunlaydım. Gizli bir sevgiliydi sanki, yasak bir aşk gibiydi yaşadığımız.

Kış gelsin nasılsa bırakırım diyordum. Ama, olmadı günlük.

Kaç yaz, kaç kış geçti üzerinden. Hala onsuz yapamıyorum. Başka şeyler koymayı denediysem de yerine başaramadım. Ben artık bir bağımlıyım.

Bunu kabullenmem güç oldu. Çaresi, bir çıkar yolu var mıdır bilmiyorum. Çok denedim, ama maalesef bırakamıyorum artık.

Şimdi genç arkadaşları uyaralım günlük. Sakın ha başlamayın, asla vazgeçilmiyor diyelim. Başlamış olanlara da şifalar dileyelim.

Aklıma düştüğünde elim ayağım titriyor, gözüm başka bir şey görmüyor. Kendimi kaybediyorum. Tek düşündüğüm o oluyor. Ancak ona kavuşma anları mutlu ediyor beni.

Vücuduma verdiği zararları hiç umursamıyorum. Ne olursa olsun vız geliyor. Bazen bir paket de yetmiyor. İki hatta duruma göre üçü bile bulduğu oluyor. Bu sefer de büyük bir pişmanlık kaplıyor içimi.

Bak yine aklıma düştü. Şimdi şöyle alıp elime, paketini üstten sıyırıp, büyük parçalar halinde lüpletmek vardı ya; boğazım ağrıyor yapmasam daha iyi olacak kanımca. Koca bir dilim muzlu pasta yedim az önce, ama bana mısın demedi. Dedim ya ne yapsam, hiçbir şey onun yerini tutmuyor.

Magnum Beyaz Rüya’dan bahsediyorum günlük. Sen ne zannettin ki?

Yokluğu, terleme, ateş basması, halisünasyon, kızgın kumlardan serin sulara atlama bozukluğu, her türlü tatlıya saldırma, özellikle beyaz kremalı yaş pastalara kafayı gömme isteği ile kendini göstermeye başlar.

Ona kavuşmak için her türlü zorluğu göze alabilirsin. Kar kıyamet bir gün, market market dolaşıp onu ararsın da milletin “aa deli mi ne ayol, manyaaa bak, bu soğukta yana yana dondurma arıyor” bakışlarını hiiç umursamazsın bile. Koşullar ne kadar güç olursa olsun sonunda alacağın mutluluk hiçbir şeyle ölçülemez çünkü.

İlk önce minik ısırıklarla başlarsın. Kesmeez.. ısırıkları git gide büyütürsün. O anda, her türlü fedakarlığı yapabileceğin, uğruna canını bile esirgemediğin yavrun gelir de “anneee senin dondurmandan bir kere yaliiim mi” derse, onu da gözün görmez. Yavruyu hemen uzaklaştırırsın. Hem o sadece bir dondurma değildir. “Beyaz bir rüya”dır. Paylaşılamazdır. Zaten bu bir tane sana yetmeyecektir bile. İkinci pakete ulaşmak için hızlı hızlı elindekini bitirirsin.

Vücudunda hızla şekere dönüşen bu “beyaz illet” öncelikle yeniden ve yeniden tatlı yeme isteğini körükler. Sonra bu yediğin tatlılar sana po.po, gobek, ba.sen bölgelerinde birikmiş iğrenç yağ tabakaları olarak geri döner. Ama, heyhat, sen bunları hiiç dert etmezsin. Hatta kış başından beri almış olduğun kilolara yenisini eklemek pahasına hala her fırsatta onunla kucaklaşmak için fırsat kollarsın.

Kurtar beni günlük.. ben artık tedavi neyin olmak istiyorum yahu. Yoksa bu gidişle ahan da böyle olacam.