HAPY BIRTHDAY ŞEKERİM

2 Ağustos 1993 Pazartesi Saat 22.25

Biriciğim,

İlk çığlığın, dünyaya ilk merhabandı bu gün. O sesi duyduğunda ılık ılık oldu anacığının yüreği. Hele minicik bedenini kucağımda ilk taşıyışım. Yumuk ellerine ilk dokunuşum. Sen, bir de tuttun ya sımsıkı parmağımı, o zaman iki damla gözyaşı geliverdi ta derinlerden, bilmediğim bir yerden.

Bambaşka, yepyeni bir duygu. Daha önce hiç tatmadığım. Daha önce yaşadığım tüm sevgilerden, tüm mutluluklardan öte bir şey. Onca sıkıntının, onca acının ardından, bir filiz yeşeriverdi topraktan. Yaşamak bu olsa gerek. Hayatın anlamını bugün anladım.

Hayallerim var seninle ilgili, umutlarım da sana dair. Ağladığında ezilecek yüreğim. Güldüğünde, baharlar yağacak yüzüme. Hasta olunca, sabahlayacağım başucunda. Soğuk kış gecelerinde, koynumda uyutup, sımsıkı sarılacağım. Annemden öğrendiğim ninnilerle büyüteceğim seni.

Dizlerinin üzerinde ilk gitmeye başladığında, bademler çiçek açacak. İlk minik adımlarını attığında tüm gökyüzü, kuş resimleriyle dolacak . İlk sözcüğü söylediğinde gün doğacak geceye. İlk anne deyişinde annen, ilk baba deyişinde baban kanatlanacak.

A yı B yi tanıman, renklerle donatacak kitapların sayfalarını. Sen yeni yeni koşmacalara başlarken, ne çok sevinecek çocuk bahçesi. Salıncaklar, kaydıraklar ne çok sevinecek. Yarım yarım ezberleyeceksin ilk şiiri. İlk şarkını, “r”leri eğerek söyleyeceksin. Annen senin o pırıl pırıl, kara gözlerinde, yarınların aydınlık umutlarını görecek.

Canım oğlum, yanımda uyuyorsun şimdi. O kadar küçük, o kadar güzelsin ki. Belki bu satırları okuduğunda, büyümüş olacaksın. Kimbilir kaç yaşında, ne durumda. Ama, sen büyüsen de hiç büyütme yüreğindeki o masum çocuğu. Benim gonca kokulum, tatlı bebeğim, sen büyüsen de, kalbin hep bu günkü gibi tertemiz olsun. Sevgilerin en güzeli, mutlulukların en büyüğü hep senin olsun.

Bir gün hayat, beni senden ayırsa bile, bil ki, ben hep senin yanındayım. Sevgim, ruhum, kalbim ve sana kattığım parça hep seninle olacak. Bir gün hayat, beni senden ayırırsa gülyüzlüm, bil ki ben, bir yerlerden sana bakıyor olacağım. İşte bu benim oğlum, evladım, canımın parçası, her şeyim diyeceğim ve eminim seninle hep gururlanacağım.

İlk göz ağrım, yüreğimin ilk sızısı, ok kirpiklim, tatlı bebeğim. Seni çok seviyorum ve Rabbimden diliyorum ki, seni benden hiç ayırmasın bitanem.

Annen.

Bundan tam On dört yıl evvel, bir hastane odasında, hemşireden alınmış ödünç kalem ile, gencecik acemi bir anne tarafından, kareli kağıt parçalarına yazılmış bu satırların sahibi, artık büyüdün. Birlikte büyüdük. Hayatı birlikte bildik. Sen bana, ben sana öğrettik. Birlikte öğrendik.

O gün, ben kucağında tuttuğu yavrusunu, ne yapacağını, hangi pamuklara sarmalayacağını şaşırmış, gözü yaşlı, yüreği sevinçli bir çocuk anne.. sen ise yeni doğmuş, avuçlarıma sığan bir bebeciktin. Şimdi boyumu aştın, kocaman delikanlı oldun. Bense yolu çoktan yarıladım.

Lakin sen benim hala bir tanem, gözümün nuru, canımın içi minik bebeğimsin. Her ne kadar delikanlı oldum, büyüdüm havalarında olsan da, bilesin ki yavruları, annelerinin gözünde hiç ama hiç büyümezler. Sen hala dünyaya gözlerini açmaya çalışan o bebek, ben de hala o acemi anneyim.

Bir gün sana olan sevgimi anlatmaya kalksam, başaramam inan bana. Sana her baktığımda yüreğimin nasıl eridiğini, tırnağına kıymık batsa ciğerimin nasıl kanadığını, gülümsediğinde içimin nasıl ferahladığını anlatmak istesem, bildiğim kelimeler yetersiz kalır. O yüzdendir ki bunu anlatmaya çalışmayacağım yavrum.

Arada sırada kavga etsek te, birbirimize kırılsak ta, bazı kıskanç ve provokatör şahsiyetler aramızı bozmaya çalışsa da (ismi lazım değil, onlar kendini bilir) bizim sevdamıza zarar gelmez. Ve bu aşk her gün biraz daha büyür.

Kara üzüm gözlüm, yakışıklı oğlum benim. Ömrün uzun olsun. Yürüdüğün yollar dikensiz güllerle dolsun. Tüm yaşamında şans hep yanında olsun. Kaderin, bahtın güzel olsun. Yeni yaşın hayırlı uğurlu olsun. Doğum günün kutlu olsun.