BİR SEVGİ KELEBEĞİ OLMALI.. HANGİ ÇİÇEĞE KONMALI?

Sevgili günlük,

Herbişeyden sıtkımın sıyrıldığı, beynimi boş bir tencere kıvamına getirmeye çalışarak tan tan sesleriyle avuttuğum şu günlerde, bir güzel sobe yapmış EMRE arkadaşım. Kendisinin linki yan tarafta bulunmaktadır. Buradan link vermeyi hala becerememiş teknoloji özürlü bir kadın olarak, kendimi aşarak, bir de blog yaptım. Daha ne yapayım.

Neyse işte, bu sobe, SEVERİM sobesi. Ne güzel değil mi? Sevdiklerini yazıcan olay bitecek. Liste ne kadar uzun ise, o kadar mutlusun demektir bence. Sence de öyle değil mi günlükçüm?

Haydi başlayalım.

Ait olduğum yeri severim. Evimi, işyerimi, şehrimi, memleketimi, yurdumu ama, ille de benim olanı severim. Yabancı yerde uyuyamam. Rahat edemem. Dışarıya çıktığımda, sudan çıkmış balık gibi olurum. Bir an önce eve girmek isterim. Başka şehre gitsem, hemencecik dönmek isterim. Kurt köpeği gibiyim ya da güvercin de olabilir. Yabandan ürkerim. Hep yuvamda olmayı severim.

Çocukları severim. Ayırt etmem, bütün çocukları çok severim. Öyle masum, öyle tatlı, öyle art niyetsiz, öyle çıkarsız severler ki, ben de onları öyle severim.

Sahilde oturup, bir başıma öyle boş boş denize bakmayı severim. Hiçbir şey düşünmeden, hiçbir şey hissetmeden, öylece dalmayı, bir de denizin dibinde yüzen bir balık olduğumu hayal etmeyi severim.

Yaz akşamları, penceremden, şehrin ışıklarını seyretmeyi severim. Gökyüzüne yüzümü çevirip, yıldızları saymayı severim.

Gülmeyi ve güldürmeyi severim. İçim kan ağlasa bile neşeli olmayı severim. Kimse beni üzgün görüp, üzülmesin diye hep neşeli olmayı severim. Hüngür hüngür ağlamak isterken bile mutlu görünmeyi severim.

Ağlamayı da severim. Kimse görmeden. Gizli saklı. Kuytularda, tenhalarda, böğürerek ağlamayı da severim.

Umut etmeyi severim. Sıcak bir yaz gününde, yağmuru.. soğuk kış gecesinde sıcacık yatağımı düşlemeyi severim. Her gecenin sabahını beklemeyi, güneşin doğuşunu seyretmeyi severim.

Kalabalık sofraları severim. Kargaşa, curcuna, gürültü severim. Yavruların etrafta koşturmasını severim. Sofrada bir kuru soğan olsa da, onu huzurla yemeyi severim. Çorbayı kaynar, yürekleri sıcak severim.

Dostluğu severim. Sıkıntıları, üzüntüleri, hüzünleri, sevinçleri, mutlulukları.. dostlarla, sevenlerle, sevilenlerle her şeyi paylaşmayı severim. Birlikte oturup, tatlı bir sohbet eşliğinde bir fincan kahveyi paylaşamasam da.. aramızda mesafeler olsa da, yan taraftaki arkadaşlarımı ve henüz oraya ekleyemediğim, yüreğime eklediğim tüm dostları severim.

Çocuklarımın annesi olmayı severim. Onların kavgalarını bitirmeyi. Karınlarını doyurmayı. Üstlerini başlarını paklamayı. Onlar için saçımı süpürge etmeyi severim. Bana yaşattıkları, endişeyi, kaygıyı, hüznü ve o tarif edilmez mutluluğu severim.

Çocuklarımın arkadaşı olmayı severim. Oyunlar oynamayı. Boğuşmayı. Şakalaşmayı. Gıdıklaşmayı. Boynuma, sırtıma zıplamalarını. Kavga etmeyi, küsmeyi, barışmayı. Bana “Naber bebek” demelerini severim.

Annemin küçük kızı olmayı severim. Kucağında yatmayı, yanaklarını mıncıklamayı, bana harçlık vermesini, belin açık, hasta olacaksın diye bağırmasını, yemek yemem için zorlamasını severim. Bir de nefis, yaprak sarmasını ve o sarmaların, bensiz boğazından geçmemesini severim.

Babamın gerçek bir baba olmasını severim. Canımız istesin, gece gündüz, yaz kış demeden, bulup getirmesini, bir de pişirip yedirmesini severim. Hala çok hareketli ve dinç olmasından mütevellit, ileride onun gibi olabileceğimi ümit etmeyi severim. Çalışkan, namuslu, dürüst bir adamın evladı olmanın verdiği gururu severim.

Abla olmayı severim. Çocukluktan gelen didişmelerin hala sürmesini, birbirimizin canı, can yoldaşı olmamızı severim. Kız kardeşlerimin.. sonradan olma ama, olsun.. kardeşlerimi bana çekiştirmelerini severim. Hayatım boyunca, hiç yalnız kalmayacağımı bilmeyi, herkes gitse bile, o üç aslan parçasının hep benim yanımda olacağını bilmeyi severim.

Nazar Boncuğun ve Cadikonun hala diye seslenmelerini severim. Beni görünce sevinmelerini severim. Boncuk gözlerini severim.

Aşkı severim. Sevdiğimin gözlerinde aşkı okumayı severim. Bunca yıla rağmen, hala deli gibi aşık kalabilmeyi severim. Bu aşkın, mezara kadar süreceğini bilmeyi severim.

Bu liste böyle uzaaaaar gider günlükçüm. Ben burada keseyim iyisi mi.

Önüm, arkam, sağım, solum sobedir.. okuyan ve yazmak isteyen herkes e- be - dir.