İNCEGÜL TATİLDE / ARTIK DÖRT VE SON PART (HER ŞEYE RAĞMEN)

Dördüncü Day: 19 Ağustos

Pazar günü.. yat, uyu, tembellik et modeli. Zaten sabaha karşı yatıldığından, öğlene doğru kalkılır. Bütün gün yatak toplamak ve yemek hazırlayıp yemek dışında hiçbir şey yapılmaz. Kumanda alınıp yerlere uzanılarak alt yazılı dizilerin tamamına yakını seyredilir. Sıcakta bir kedi misali mayışılarak yatılır yatılır yatılır. Mini kişisi de minik bir kedi yavrusu olarak, yanıbaşımda kıvrılmıştır. Bunun acısı çıkacaktır ama olsundur. Bir güncük te dinlenilsindir.

Zaten iki ayağımın da şiş ve ağrıyor olması tek başına bir dinlenme sebebi sayılabilir değil mi?

Günün Vukuatı: Benim dinleniyor olmamdan daha büyük vukuat mı olur ki?

Günün Sakarlığı: Kızartma yaparken, sağ el baş parmağının kızgın yağa sokulmak suretiyle yandırılması.

Fikrimin İnce Gülü: O yediğin hurmalaaaaaar… lezzetli miydi bariii????

Beşinci ve Altıncı Dayler: 20-21 Ağustoslar

Haftanın başlangıcında bulunan bu iki nadide günümüz de, köklü temizlik, çekmece, dolap dizaynı ve bilumum toparlama işleri, birkaç resmi daire ziyareti, çocuklarla gezintiler derken, harala gürele nasıl geçtiği anlaşılamadan akıp geçmiştir.

Yahu evdeyken, ne çabuk akşam oluyor böyle.

Günün Vukuatı: İzin boyunca kendimi sakatlamamdan mütevellit sinirleri bozulan N.Sultan’ın sakın iş falan yapma sözüne karşılık, bu işleri çaktırmadan yapıyor olmam ve o her aradığında, yatıyorum anne, ilacımı şimdi aldım anne diye yalan söylemem, sonrasında da yakalanmam. (Ayrıca Salı günü boynum da tutuk vaziyette olduğundan, sakın bir daha izne falan ayrılma diye çıkışmıştır kendisi bana.)

Günün Sakarlığı: Yatakta dönerken, boyun incitilmek suretiyle robot kıvamında gezilip, bir de üzerine boyunluk takmak zorunda kalınması. (Tabi ki o boyunluk sadece birkaç saat takıldıktan sonra itinayla yerine bırakılmıştır.)

Fikrimin İnce Gülü: Bir insan, bir haftalık izninin istisnasız her gününde, vücudunun bilumum organlarından birini sakatlayabiliyorsa, biz bu insana, hipermanyak, sakar, hoptirik diyebiliriz. Ya da işimize gelir, şans, kader, nazar diye geçiştirebiliriz.

Yedinci ve Son Day: 22 Ağustos

Bu gün benim doğum günüm. Hem yorgunum, hem yastayım. Yarın işbaşı var. Dinlenemedim hem de hastayım.

Banka ve resmi daire işlerimi halletmem için son günüm. Zaten ufak bir iki işim kaldı. Yavrularımı da yanıma alıp, sıcağın yakıp kavurduğu İstanbul sokaklarına atıyoruz kendimizi.

Önce işlerimizi hallediyoruz. Sonra yavrularımla sahilde uzun bir yürüyüş yapıyoruz. Bu yürüyüş sırasında, tatlı tatlı didişmelerini seyredip gülümsüyorum. Birinin diğerini denize atma ihtimaline karşı da tetikteyim bu arada. Deli inekten akıllı buzağı doğar mı?

Sonra oturup yemekler yiyoruz. Minicim balığın kılıcını!!!!! yemeye karar veriyor. Lakin kendisine güç bela engel oluyoruz. Yan masada oturan genç çiftin, “Ay çok şekeeer” iltifatından sonra iyice şımaran Mini kişisini zapt-ü rapt altına alabilmek birazcık zor oluyor. Yani çenesini diyorum. Anacım bi insan yavrusu bu kadar mı geveze olur. Bunca lafı nasıl ve nereden bulur anlayamadım.

Sonra biraz daha geziyoruz. Mini kişisi yemek yeme sınırlarını zorluyor maşallah. Oğlum mideni bozacaksın dememe rağmen, sürekli bir şeyler yiyor. Ve güzel bir dondurma sefasından sonra evimize dönüyoruz.

Babamız da geliyor. Küçük bir kutlamadan sonra hep birlikte oturup soframızı, ekmeğimizi bölüşüyoruz.

Çok şanslıyım, çok zenginim, çok mutluyum. Çünkü dostlarımın, ailemin sevgisi var. Yavrularım var. Onlar sağlıklı. Daha ne istiyeyim ben bu hayattan.

Günün Vukuatı: Mini kişisinin, o kadar tıkındıktan sonra, eve girer girmez açlıktan ölüyorum diye hönkürmesi. Allah manda şifalığı versin yavrucuğuma. Aç damarları açık kaldı zaar.

Günün Sakarlığı: İnanamayacaksın günlük ama, yok. Evet evet. Kendimi sakatlamadan geçirdiğim nadide bir gündür bu gün. (N. Sultanım, en son o boyunlukla görünce beni, gel otur şuraya, seni bir okuyayım dedi. Aman annee, neyime nazar değecek benim. Sakarlıktan o sakarlıktan, diyecek oldum ama, mavi mavi bir baktı ki.. sonra da bir güzel okuyup üfledi vee en son suratıma güzelce tükürdü. Hani tütü tütü babında.. dimi annecim?)

Fikrimin İnce Gülü: Her şey başlar ve biter. Her güzel şeyin de, her kötü şeyin de bir sonu vardır mutlaka. Gelir ve geçip gider. Kanun bu. Kimse engel olamaz. Önemli olan, bulunduğun durumun, yaşadığın günün keyfine, tadına varmak, olumsuzluklardan ders çıkarmak, onları olgunlaşmak için fırsat saymak ve hayatı olduğu gibi kabullenebilmektir günlükçüm.

Not: Bu tatil yazılarında, deniz, güneş, havuz, şezlong, şemsiye, açık büfe falan fişman gibi normal tatilleri anımsatan kelimeler var ise de, tamamen maksatları dışında kullanıldığından, dikkate almayınız.


The End dir… ve de SON dur.