BİR AŞK STORİSİ

Günlükçüm, ciddi olucam bundan sonra dediydim ya. Aha ispatı aşağıda. Çok romantik, çok ilginç, tesadüfen sonu güzel biten, bir aşk hikayesi anlatıcam şimdi. Bana da çok eskiden bir arkadaşım anlatmıştı. O da benim gibi, çok ciddi ve romantik bir kişilikti.

Kız ile delikanlı, çocukluktan beri birbirlerini deliler gibi seviyorlarmış. Gelecek planları kuruyorlar, pembe panjurlu ev hayal ediyorlarmış. Bahçesinde koşup oynayan çocuklar, pembe, sarı, beyaz çiçekler.

Bir gün hiç beklenmedik bir şey olmuş. Delikanlı çok uzaklara gitmek zorunda kalmış. Delikanlıyı buralardan götürecek geminin gelmesine birkaç saat varmış sadece.

Kıza bir yüzük vermiş gitmeden. Kendi parmağına da aynısından takmış. Eğer ben döndüğümde bu yüzük parmağındaysa bileceğim ki beni hala sevmektesin ve beklemektesin. Yok, parmağın boş ise senden bana yar olmaz.

Aradan yıllar yıllar geçmiş. Kız beklemiş, sevgisini büyüterek beklemiş. Hasretinden bir deri bir kemik kalmış. Ama, yine de beklemiş. Kaç yıl olursa olsun, beklerim. Yeterki dönsün.

Bir gün bir haber gelmiş. Delikanlı aynı limanda bekle beni geliyorum diye mektup göndermiş. Kız, delikanlının geleceği gün limana koşmuş. İşte gemi görünmüş.

Uzaktan sevdiceğini görmüş kız, el sallamış elleri koparcasına. Ama o kadar zayıflamış ki, sevdiğinin verdiği yüzük, parmağından çıkıvermiş ve denize uçmuş.

Ah ne diyecek şimdi yarine? Nasıl anlatacak derdini? Ağlamaya başlamış.

Delikanlı gemiden inmiş. Kızın parmağına bakmış ilk. Kız anlatmış. Yalvarmış.

Kızın gözündeki yaşları gören delikanlı, ona inanmış. Gel demiş. Çok açım, yemek yiyelim, hem konuşuruz.

Bir lokantaya girmişler. Kocaman bir balık gelmiş masaya. Balığı kesmişler. Bir de ne görsünler..

Balığın içinden ne çıkmış sence günlük?

Not yazmadan duramaz oldum: Sorunun cevabını mutlaka istiyorum romantik ve de tahmin yeteneği pek kuvvetli canım arkadaşlarım.