CANIM ANNEME
Çok üzdüm değil mi seni? Yaramazlık yaptım gittiğimiz yerde..evden çıkmadan sıkı sıkı tembihlediğin halde. Kızım dağıtma oldu mu ortalığı diye tatlı tatlı rica ettin sen, ama ben tepindim, hallaç pamuğu gibi attım senin binbir zahmetle temizlediğin evimizi. Sürekli erkek çocukları dövdüm diye kapıya gelen komşulardan illallah dedin. Evden kaçıp gizli gizli babaannemlere gittiğimde, iki göz iki çeşme arayıp durdun beni. Çok üzdüm annem seni. Sen beni döverdin ya hani bazı bazı.. şimdi hep pişmanlıkla söylersin, cahillikti diye..hatta ağlamaklı olursun.. sakın ha.. ben onların hepsini hak etmişimdir. Hem senin vurduğun yerlerde güller açtı annem.
Hep korur kollardın ya beni. Sıkılırdım ben. Biraz rahat bıraksa diye içimden söylenir dururdum. Hani genç kız olunca bile hep öyleydi. Kızım sen daha toysun, tehlikelere çok açıksın diye.. Seni hiç anlamadım annem. Hiç hak veremedim. Ben kendi çocuklarıma böyle yapmıycam, özgür bırakıcam diye ahkamlar kestim. Hiç anlamadım hiç.. Ta ki.. ilk bebeğimi kucağıma aldığım o güne kadar.
Şimdi, o günlerde beni öyle sarıp sarmalamanı da, bu gün iki çocuklu kocaman kadın olduğum halde hala şunu da yemezsen küserim diye sıkıştırmalarını da anlıyorum annem. Hiç bunalmıyorum, sana hiç kızmıyorum. Anlıyorum ve seni çok seviyorum.
Bir gün bu ilgiden yoksun kalmaktan, bir gün senin sevgin olmadan yaşamak zorunda kalmaktan çok korkuyorum annem. Sana sarılamadan, o tatlı yanaklarından öpemeden, senin desteğin olmadan nasıl yaşanır bilmiyorum ki.. Sıkıntımda ağladığım omuzun, sevincimde pırıl pırıl parlayan maviş gözlerin olmadan nasıl yaşanır ki?...
Sen benim meleğim, kıymetlim. Sen gözümü açıp ilk gördüğüm..ilk sevdiceğim.
Sakın beni bırakıp gitme e mi benim canım annem.
Hep korur kollardın ya beni. Sıkılırdım ben. Biraz rahat bıraksa diye içimden söylenir dururdum. Hani genç kız olunca bile hep öyleydi. Kızım sen daha toysun, tehlikelere çok açıksın diye.. Seni hiç anlamadım annem. Hiç hak veremedim. Ben kendi çocuklarıma böyle yapmıycam, özgür bırakıcam diye ahkamlar kestim. Hiç anlamadım hiç.. Ta ki.. ilk bebeğimi kucağıma aldığım o güne kadar.
Şimdi, o günlerde beni öyle sarıp sarmalamanı da, bu gün iki çocuklu kocaman kadın olduğum halde hala şunu da yemezsen küserim diye sıkıştırmalarını da anlıyorum annem. Hiç bunalmıyorum, sana hiç kızmıyorum. Anlıyorum ve seni çok seviyorum.
Bir gün bu ilgiden yoksun kalmaktan, bir gün senin sevgin olmadan yaşamak zorunda kalmaktan çok korkuyorum annem. Sana sarılamadan, o tatlı yanaklarından öpemeden, senin desteğin olmadan nasıl yaşanır bilmiyorum ki.. Sıkıntımda ağladığım omuzun, sevincimde pırıl pırıl parlayan maviş gözlerin olmadan nasıl yaşanır ki?...
Sen benim meleğim, kıymetlim. Sen gözümü açıp ilk gördüğüm..ilk sevdiceğim.
Sakın beni bırakıp gitme e mi benim canım annem.
Yorumlar
Kaç tane yazı yazmışsın.Şimdi hepsini okudum,hatta eskileri bile okudum,çok sevdim.:)
Bir ara hepsine yorum yazmayı istiyorum.
Ama Allah'ım annenden ayırmasın.:)
Ağlattı beni yazın.:(
Biz dedikoduyu bile ikimiz yapardık. Nasıl olsa kesin sır olarak sadece ikimiz bileceğiz diye. Bazen insan herşeyi konuşsun ama duyulmasın istiyor.
(bunda eşimizle olan sırları kasdetmiyorum tabi)
Ay şöyle sağı solu çekiştir,rahatla...
Ama artık rahatlıyamıyorum hiç...İçim şişiyor.:(
Ama bak,o kesin okur;ona da karışır diye günlük tutamamıştım. bunun için kızayım içimden şimdi ona da, üzüntüm dağılsın.:)
annem seni cok ozledim demek istiyorum bende..
cok yasa sen emi :)
Yağmurum, Rabbim sana ve annesini kaybeden tüm arkadaşlarıma sabırlar versin. Hepimiz bir gün yaşıycaz belki bunu ama sanırım yaşamadan anlaşılamaz. Ayrıca ne zaman istersen beklerim canım. Dükan senin...
Palyançom canım, yapmak zorundaydım. Ufak ta olsa bir operasyon geçiren annemin yanında olamamaktan kaynaklı duygu patlaması oldu. Ağlamayın beee..
Aslıcım merhaba, Amin canım inşallah.
Bu arada annesini kaybetmiş, veya ayrı olan arkadaşlarıma sabır diliyorum tekrar. Sizi üzdüysem beni affedin.
Hepiniz öpüldünüz.
Anne olmadan önce anneliğin aslında ne kadar özel olduğunu tabii ki bilemezdik. Annemizin bize kızması, koyduğu yasaklar, getirdiği sınırlar bize gıcıklık olsun diye değilmiş ki. Oysa o zamanlar nasıl isyan edermişiz değil mi? Şimdi ben çocuklarıma bir şey için izin vermediğimde, bu sadece onları çok sevdiğim için ve kötü birşey olmasını istemediğim için. Ama tabii onlar da bizi zor anlayacaklar, isyan edecekler:(
andyciiim, çok üzüldüm canım ya.. Nur içinde yatsın anneciğin. Şu an ben de gözlerim dolu yazıyorum bunları. 14 yaşında bi çocuğun annesiz kalması çok zor olmuştur. Bunun bi tesellisi yok. Ama annen bi yerlerden görüyordur seni ve gurur duyuyordur eminim. Ne kadar mükemmel bir evlat yetiştirmişim diye övünüyordur kendiyle. Anneler evlatları için hiç ölmezler bence.
Yazık size bee. Dur ben güldürecem sizi söz.
bigün anne olduğunda anlayacaksın beni...
hakkatende öyle oluyor değil mi?
bende seni çok seviyorum canım annem...
suzem