GÜNAYDIIIIINN İSTANBUL


Günaydın günlük.

Daha kargalar kahvaltı etmeden kahvaltılığını çıkın etmiş, yarı baygın etrafı kesen bi kadın gördün mü bu sabah. Ahanda o benim işte.

Burnumun ucuna düşen yağmur damlalarını ellemeden yürürken yolda, Allahım dedim ne olur artık yağmura doysun toprağım. Nasıl kıştır anlayamadık. Ne yağmur gördük ne de kar doğru düzgün. Yavruslarla kardan adam yapıp burnuna havuç takıcaktık. Olamadı günlük bi dahaki kışa kaldı hayaller. Hadi geçtim ben ondan da ekin buğday kurumuş memleketimde, sular çekilmiş. Zati baharları yaşayamıyoruz yıllardır. Yazdan kışa, kıştan yaza geçişler.

Akşam Mini Yavrus'u aldım annemden, eve gidiyoruz. Aramızda geçen konuşma aynen şöyle günlükçüüüm.
- Anne bişey alalım mı?
- Ne alalım çocuuuuuum?
- Bişey işteeeee...
- İyi de nasıl bişey bu ?
- Ya işte Scooby Doo ile yenilebilecek bişey..
- Hönk????????
(Nasıl yani? Benim Mini Yavrus sonunda Scooby Doo' yu yemeye karar verdi.)
- Yok anne, seyrederken yiycem.
- Haaaaaaaa...
Eve geldik Maxi Yavrus karşıladı kapıda bizi. Soru şu.
- Scooby Doo ile yenecek bişey aldınız mı?
Aldık çocuuum aldık. Gelirken Bugs Bunny'yi paket yaptırdık. Töbe töbe. Demek ki yavruslar arası jargon böyle.

Bu gün Mini Yavrus'un doğum günü günlükçüüüüm. Amma biz yarın kutlayabilicez ancak. Eeeee anne çalışınca böyle oluyo şeker. Neyse ben kuzuma akşam ev şeklinde pasta yapıcam. Aslında Spider Man'li istiyo ama onu yetiştiremeyiz. Şeker hamuru filan lazım malum. Neyse bakıcaz artıkın.

Hadi günlükçüüüüm ben kaçıyorum. Çok işim var bugün. Öptüm seni.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİR ÇİFT KUŞ KANADIDIR MUTLULUK

Resim
Öyle kıymetli şeyler vardır ki yaşamımızda, ölçüp biçmeye kıyamayız. Üzerine ne kelam etsek, az gelir, eksik kalır. Ömrümüzün cevahiri, altını, zümrütüdür. Kardelenden de nadide, koklamaya kıyamadığımız gülüdür. Aile deyince sözcükler ne kadar da aciz kalıyor. Bir ağız dolusu söylesen sesin ne kadar cılız… Annenin sarmalayan şefkati, babanın kollayan gölgesi, evlatların şenlikli neşesi… Huzur, güven, hiç bitmeyecek sevda... İki kişilik bir dünya kurarsın önce, kimse ilişmesin diye de sıkı sıkı duvarlar örersin. Sanırsın ki, burasıdır hayatın orta yeri. Çiçekler büyütürsün yaprakları tülden. İncinmesin diye sakınırsın onu herkesten. Yeşiller ekersin taş duvarların her yanına. Umudu, mutluluğu çoğaltırsın günle geceyle. Emek damlar toprağa, ıslanırsın yağmurların en güzeliyle. Altın başakların hasat zamanı gelince, kuşlar konar dallarına cıvıl cıvıl. Alır avucunun içinde saklarsın. Dudakların her değdiğinde narin gagalarına, çiçeğe dolanır, rengarenk açarsın. Az biraz kanatlanınca, çırp
Devamı

SİGARASI YALDIZLI GELİYOR NAZLI NAZLI

Resim
Geri sayım bitti, sigara yasağı başladı güzel yurdumda. Vatana, millete hayırlı olsun. Öncelikle belirteyim ki tiryaki olmama ve yasaklara karşı alerjim olmasına rağmen, dumansızlaşma çabalarını desteklenesi bir hareket, hiç değilse iyi niyetli bir çaba olarak görmek istiyorum. Ne kadar manyak bir bünyeye sahip olursam olayım, oturup “tütüne övgü” düzecek değilim. Belli ki zararlı bir şey bu... Bunca doktor, bilim insanı yanılıyor olamaz ya. Lakin, kimse kusura bakmasın, bunun dakka başı gözüme sokulması, burnuma dürtülmesi hiç hoşuma gitmiyor doğrusu. Her aklı başında(!) insan evladı gibi ben de içtiğim zıkkımın nelere mal olabileceğinin farkındayım. Salak da olmadığıma göre “Sigara içiyorsun sen. Gebereceksin!” denilip durmasının bir anlamı da yok. “Ulen at kafası, ben geberecem de sen kazık mı çakacaksın?” diyerek bir tane daha yakmama neden olmaktan başka da bir işe yaramıyor. İlköğretimden itibaren Fen kitaplarında gösterimine başlanan ve vizyondan asla indirilmeyen, kararmış ciğe
Devamı

AYA BAKTIM SENİ GÖRDÜM SANA BAKTIM AYI GÖRDÜM

Resim
Sevgili Kelebek, " Ertelemek/Ertelenmek " demiş. Bir öyküyle iştirak edelim efenim. Şunu da belirteyim ki, aşağıdaki hikayede adı geçen kişi ve kuruluşların gerçek hayatla yakından veya uzaktan hiiiiç alakası bulunmamaktadır. Öykümüzdeki kadın, siz tanımazsınız, bir ay geçmesine rağmen yeni yıla giremeyen, hala eski yılda takılı kalan bir karakter. Bir türlü de karar veremedi. Yeni yıla girsin miydi? Yoksa beklemeye devam mı etsindi? Yeni yılda yeni kararlar alsın mıydı? Yoksa eski yılda alıp, bir türlü hayata geçiremediği kararları bohçasından çıkarsın mıydı? Yahut onlar, bu yıl da bohçada kalıp, şeytan sidiği, güve yeniği olsun, hatta küflensin miydi? Alice’in ukala tavşanı misali, hep bir zıplama halinde, hep bir koşturmaca içinde yaşamakta olan bu insan, nedense hep ertelemekteydi yıl değiştirmeyi. Belki de biraz ağırdan almalıydı artık hayatı. Biraz daha yavaşlatmalıydı adımlarını. Bu hengamede atladığı, yaşamayı unuttuğu ve ertelediği ne çok şey olduğunu düşündü. Bir y
Devamı