HAYAT KISA BİR YOL

Sevgili günlük, çok üzgünüm.

Çok sevdiğimiz arkadaşımızın babasını kaybettik bu gün. Koca'nın hayattaki tek gerçek dostu. Zor günlerinde hep destek olan bu Şen arkadaş çok özeldir ailemiz için. Çok büyük bir acı yaşıyor. Allah ona ve ailesine sabır versin. Allah analarımıza babalarımıza uzun ve sağlıklı ömürler versin.

Ölüm ne garip. Hem gerçek hem hayal. Bir anda herşey bitiveriyor. Kaybediyorsun. Ya da kaybetmiyor musun. Bir daha hiç gelmeyecek biliyorsun. Ama o hep seninle yaşayacak. Anılarda. Bir seste, bir kokuda.. belki bazen bir anda. Hatırlayacaksın. Gülümseyerek ya da hüzünlenerek. Bazen iki damla yaş olup süzülüverecek gözlerinden sevdiğin o kişi.

Bizim çok genç yaşta kaybettiğimiz bitanemiz Urfalımız vardı. 3 yıl önce ismini anmak istemediğim bi hastalığa yakalandı. 1 yıl savaştı. Tam kazandı, kötü günler bitti derken. Aniden aramızdan ayrılıverdi.

Karı koca bi gün bize geldiler. Nikah şahitleri kocaynan bendik bunların. Girdik mutfağa hep beraber mercimek köftesi yaptıydık. Aşiret oğluydu. Süper yemekler bilirdi. İlk defa o gün onun tarifiyle yaptığım bu yemeği ne zaman yesem ya da yapsam...ki sık sık yaparım...yüzümde gülümsemeyle o günü hatırlarım.

Ben bi de babaannemi çok özlerim mesela. Çünkü çok küçüktüm o öldüğünde. Benim Mini Yavrus kadar bişey işte. Çok fazla yaşanmışlığımız yoktu onunla. Sadece hasta olduğu dönemi net hatırlıyorum. Ayaklarına masaj yapardım. O da bana çocukluğundan bahsederdi. Kendi babaannesini anlatırdı. Daha fazla şey olsaydı anılarımda babaannemle ilgili keşke.

Ne zaman sac başında gözleme yapan bi kadın görsem Ananeciğimi anarım. Ya da türkü çığırsa bi yaşlı kadın ağlarım. Kokusunu duyarım bazen başka birinde ona sokulur ananemmiş gibi hissederim.

Ölüm garip şey. Kaybettiğini aslında kaybetmiyorsun gibi. Anılarını kaybetmediğin sürece...

Onun için sevdiklerimle ne kadar çok birlikte olabilirsem o kadar mutlu oluyorum. Her fırsatı değerlendirmek istiyorum. Mümkün olduğunca çok anı biriktirmeye çalışıyorum.

Ancak sevdiklerinden uzakta yaşayanlar ve kısa bir süreliğine de olsa ayrı kalmak zorunda olanlar. Çiçeklibahçesinde yollara bakıp döneceği günü bekleyen arkadaşlar...

Diyorum ki sevdiklerimiz dönülmez yerlere gitmesinler yeter ki. Hasretle, sevgiyle, sabırla bekleyelim. Ama geri gelecekleri ya da bir gün kavuşacağımız umuduyla.. Çiçeklibahçemizin çiçeklerini soldurmadan. Ayrılıkların sevgiyi büyüteceğini düşünerek, geldiği günün ne kadar güzel olacağını hayal ederek, o çiçekleri belki de her gün gözyaşıyla sulayalım. Ama dua edelim. Allah ölüm acısı vermesin.